Data i miejsce urodzenia |
6 marca 1949 |
---|---|
Ambasador RP w Maroku | |
Okres |
od 4 sierpnia 2015 |
Poprzednik | |
Następca | |
Wicemarszałek Senatu VI i VII kadencji | |
Okres |
od 22 grudnia 2005 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Marek Aleksander Ziółkowski (ur. 6 marca 1949 w Poznaniu) – polski socjolog, profesor nauk humanistycznych. Senator VI, VII i VIII kadencji (2005–2015), w latach 2005–2011 wicemarszałek Senatu VI i VII kadencji, w latach 2015–2018 ambasador RP w Maroku.
Syn Janusza Ziółkowskiego, socjologa, rektora Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza i polityka. Brat historyka Adama Ziółkowskiego.
Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Absolwent socjologii (1971) i filozofii (1976) na Uniwersytecie Łódzkim. Przez krótki okres studiował również matematykę. W 1974 uzyskał stopień doktora w zakresie socjologii, habilitował się sześć lat później. W 1990 otrzymał tytuł naukowy profesora. Zawodowo związany z UAM, w 1993 objął stanowisko profesora zwyczajnego na tym uniwersytecie. Zajął się również pracą naukową w Instytucie Studiów Politycznych PAN i prowadzeniem wykładów z socjologii w warszawskiej Szkole Wyższej Psychologii Społecznej. Był dziekanem Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych na tej uczelni[1]. Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskali m.in. Krzysztof Podemski (1988), Jerzy Leszkowicz-Baczyński (1993), Rafał Drozdowski (1996), Marek Krajewski (1997), Honorata Jakubowska (2005)[1].
Został członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauki, Komitetu Socjologii PAN, Komitetu Prognoz „Polska 2000 Plus”, Komitetu „Polska w Zjednoczonej Europie” PAN[1], redakcji „Kroniki Miasta Poznania”. Członek krajowy korespondent Polskiej Akademii Umiejętności[1]. Objął funkcję wiceprzewodniczącego Europejskiego Towarzystwa Socjologicznego. Od 1996 do 2005 sprawował funkcję konsula honorowego Republiki Francuskiej w Poznaniu. Współredagował „Przegląd Socjologiczny” (od 1991) i „Studia Socjologiczne”. Był ekspertem Ministerstwa Edukacji Narodowej w latach 1990–1993 oraz Komisji Europejskiej w Brukseli w 1992.
W latach 80. działał w „Solidarności”. W 1990 współtworzył Partię Chrześcijańskich Demokratów, w 1999 przystąpił z nią do PPChD, a z nim w 2002 do SKL-RNP (działał w nim do końca 2003). W 2004 wstąpił do Platformy Obywatelskiej.
W 2005 z ramienia Platformy Obywatelskiej został wybrany na senatora VI kadencji w okręgu poznańskim. 22 grudnia 2005 powołano go na stanowisko wicemarszałka Senatu. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat senatorski, otrzymując 280 859 głosów (najlepszy procentowy wynik wśród wszystkich wybranych senatorów). 5 listopada 2007 ponownie został wybrany na funkcję wicemarszałka.
W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, w nowym okręgu jednomandatowym dostał 89 368 głosów[2].
W lipcu 2015 powołany na stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego RP w Królestwie Marokańskim[3]. Pełnienie tej funkcji rozpoczął 4 sierpnia[4]. Akredytowany również w Mauretanii[5], w latach 2015–2018 w Republice Zielonego Przylądka[6][7], a w latach 2016–2017 w Gwinei Bissau[8][9]. Ze stanowisk ambasadora w Maroku i Mauretanii odwołany został ze skutkiem na 30 listopada 2018[10][11].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.