| Biskup | |
 2014, zakończenie roku akademickiego w WSTS | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 listopada 1961 |
| Biskup Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce | |
| Okres sprawowania |
od 2008 |
| Pastor zboru w Koszalinie | |
| Okres sprawowania |
1990–2011 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
Marek Kamiński (ur. 13 listopada 1961 w Słupsku) – polski duchowny zielonoświątkowy, od roku 2008 biskup Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce, doktor nauk teologicznych.
W latach 1983–1989 studiował na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie[1]. Pastor zboru w Koszalinie w latach 1990–2011. Inicjator i współzałożyciel międzynarodowej akcji o nazwie „Braterstwo Ponad Granicami”, krzewiącej współpracę Kościołów zielonoświątkowych na Białorusi, Litwie oraz w państwach zachodnich. W 2011 uzyskał w ChAT stopień doktora nauk teologicznych. Jest wykładowcą Wyższej Szkoły Teologiczno-Społecznej w Warszawie[2].
Ma żonę Ewę i dwóch synów (Beniamin, Noe)[1]. Ewa Kamińska jest doktorem nauk społecznych, pracuje na Uniwersytecie Warszawskim[3].
Od 2008 roku jest zwierzchnikiem Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce. Na Synodzie w 2008 roku podczas wyborów prezbitera naczelnego Kościoła padło nań 129 głosów spośród 236 uprawionych (233 głosów ważnych)[1]. W 2016 roku został wybrany na trzecią kadencję, kontrkandydatem był Arkadiusz Kuczyński, który był nieobecny na Synodzie[4]. Jako biskup dąży do umocnienia charyzmatycznego charakteru swego Kościoła.
W lutym 2014 roku udzielił poparcia dla demonstracji pokojowych na Majdanie[5].
Był jednym z organizatorów Festiwalu Nadziei w Warszawie 2014 roku. Do rady Festiwalu należeli obok niego przedstawiciele innych Kościołów protestanckich w Polsce, jak i przedstawiciel Kościoła katolickiego, ks. Roman Trzciński[6].
Od 15 stycznia 2015 roku jest członkiem zarządu Aliansu Ewangelicznego w RP[7]. Od roku 2015 pełni funkcję wiceprzewodniczącego Pentecostal European Fellowship[3]. Od roku 2022 pełni rolę przewodniczącego[8].
We wrześniu 2015 roku opowiedział się za udzielaniem pomocy uchodźcom[9].
W jego opinii pomysł na Zjednoczony Kościół Ewangeliczny powstał w gabinetach władzy państwowej[10]. Zjednoczenie nie było zatem aktem dobrowolnym, ale stało się sposobem na przetrwanie w czasach totalitaryzmu[11].
W 2009 roku sprzeciwił się lustracji w oparciu o archiwa IPN-u, uznał, że bardziej wiarygodnym źródłem są świadectwa osób pokrzywdzonych albo świadków ich krzywd. Wskazał też na potrzebę okazania łaski grzesznikowi i przebaczenie, a historię winni badać historycy[12].
Krytykuje rozpowszechniony wśród współwyznawców pogląd, że przynależność do PRE prowadzi do rezygnacji ze swej doktryny. Jego zdaniem uczestniczenie w ruchu ekumenicznym jest korzystne dla każdego Kościoła i pozwala na budowanie partnerskich relacji. Przynależność do PRE podnosi prestiż Kościoła[13]. Pomimo tego na żadnym synodzie KZ nie zgłaszał propozycji przystąpienia do PRE[14].
Jest zwolennikiem ordynacji kobiet[15], popiera kształcenie kadr kościelnych[13]. Wraz z innymi przywódcami polskich Kościołów ewangelikalnych opowiedział się przeciwko deklaracji LGBT+ podpisanej przez prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego[16].
Za kadencji biskupa Kamińskiego zintensywniała się debata o roli kobiet w Kościele. W wywiadzie pod tytułem „Potrzebujemy wiosny w Kościele” opublikowanym na początku 2010 r. w czasopiśmie „Chrześcijanin”, organie prasowym Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce, biskup Kościoła Marek Kamiński opowiedział się za usługiwaniem kobiet w funkcji przywódczej i kaznodziejskiej w Kościele. Na pierwsze pytanie zadane w wywiadzie, o czym marzy biskup, udzielił on odpowiedzi: "O tym, aby mój Kościół się zazielenił" (wydanie tego „Chrześcijanina” nosiło adekwatny do tego tytuł: „Niech się Kościół zazieleni”). Zapytany o zaspokojenie zapotrzebowania na nowych pastorów i kaznodziejów w zborach biskup odpowiedział: „Historia ruchu zielonoświątkowego mówi, że najlepszymi przywódcami są osoby, które zakładały zbór”. Po dopytaniu przez prowadzącego wywiad, czy biskup ma na myśli również kobiety, odpowiedział: „Tak. One też zapisały się w historii ruchu zielonoświątkowego w roli założycielek grup domowych, później przywódców lokalnych społeczności wierzących, a wreszcie pastorów i kaznodziejek”[17].
Jest jednym z autorów 9. rozdziału „Central European Pentecostalism” w książce European Pentecostalism[18].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
