 |
Ten artykuł od 2015-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Marcjanus Kapella lub Marcjan Kapella (łac. Martianus Felix Capella[1]) – żyjący na przełomie IV i V wieku prawnik oraz nauczyciel, pochodzący z rzymskiej prowincji Afryka. Urodził się i działał prawdopodobnie w Kartaginie.
Autor dzieła, będącego rodzajem encyklopedii, napisanej częściowo prozą, a w części wierszem. Po dostosowaniu przez Kasjodora w VI wieku dla potrzeb Kościoła (Institutiones), stało się ono w średniowieczu głównym podręcznikiem.
Kapella, nawiązując do Warrona, dokonał podziału nauki na siedem działów, wprowadzając termin Siedem sztuk wyzwolonych. Podział ten utrzymał się w średniowiecznym podziale na Trivium i Quadrivium.
Nie zachował się tytuł składającego się z 9 ksiąg dzieła. Nazywane jest ono najczęściej od tytułu 2 pierwszych ksiąg – De nuptiis Philologiae et Mercurii (Zaślubiny filologii z Merkurym)[1]. Autor opisuje w nich alegorycznie przyjęcie weselne Merkurego i Filologii. Panna młoda w prezencie ślubnym obdarowuje małżonka siedmioma służkami, z których każda jest uosobieniem jednej z siedmiu sztuk wyzwolonych. Kolejne księgi opisują poszczególne sztuki. Są to:
Zaślubiny, oprócz próby podsumowania współczesnej wiedzy, mają również walory literackie. Fragmentami autor nawiązuje do stylu Metamorfoz Apulejusza, używając nie mniej ozdobnego stylu.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.