Luís de Freitas Branco, 1911 | |
Imię i nazwisko |
Luís Maria da Costa de Freitas Branco |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
12 października 1890 |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci |
27 listopada 1955 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
kompozytor, pedagog, muzykolog, krytyk muzyczny |
Odznaczenia | |
Luís Maria da Costa de Freitas Branco (ur. 12 października 1890 w Lizbonie, zm. 27 listopada 1955 tamże)[1] – portugalski kompozytor, pedagog, muzykolog i krytyk muzyczny.
Miał pochodzenie arystokratyczne, był od wielu pokoleń powiązany z rodziną królewską[2]. Uczył się gry fortepianowej i skrzypcowej oraz studiował prywatnie kompozycję u Augusta Machado, Tomása Vaza de Borby i Luigiego Mancinelli w Lizbonie. Następnie w 1910 kontynuował naukę w Berlinie pod kierunkiem Engelberta Humperdincka i Désiré’a Pâque’a oraz w 1911 w Paryżu u Gabriela Grovleza[1][3].
W latach 1916–1939 wykładał w konserwatorium w Lizbonie początkowo teorię, a od 1960 także kompozycję. W 1939 z powodów politycznych został zmuszony do ustąpienia ze wszystkich zajmowanych stanowisk i wycofania się z życia publicznego. Poświęcił się wtedy kompozycji, badaniom muzykologicznym i publicystyce[3].
Odznaczony Orderem Świętego Jakuba od Miecza w stopniu Oficera (1930)[4].
Był jednym z najwybitniejszych kompozytorów nowej muzyki portugalskiej[1][2][5] . W swoich utworach orkiestrowych i kameralnych łączył elementy muzyki ludowej ze środkami impresjonistycznymi i neoklasycystycznymi. W utworach chóralnych stosował często stylizację muzyki epoki renesansu[1] .
(na podstawie materiału źródłowego[1] )
Utwory orkiestrowe
|
Utwory na instrumenty solo i orkiestrę
Utwory kameralne
Utwory wokalne
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.