ResponseEve, a responsive template by SiGa

Ten artykuł należy dopracować: → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny, → napisać artykuł w sposób neutralny. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Luís Figo

Pełne imię i nazwisko	Luís Filipe Madeira Caeiro Figo
Data i miejsce urodzenia	4 listopada 1972 Almada
Wzrost	180 cm
Pozycja	skrzydłowy
Kariera juniorska
Lata Klub Os Pastilhas 1984–1989 Sporting CP
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1989–1995 Sporting CP 137 (16) 1995–2000 FC Barcelona 172 (30) 2000–2005 Real Madryt 164 (38) 2005–2009 Inter Mediolan 105 (9) W sumie: 578 (93)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1988–1989  Portugalia U-16 15 (8) 1988–1990  Portugalia U-18 21 (8) 1989  Portugalia U-17 6 (2) 1990–1991  Portugalia U-20 12 (0) 1991–1994  Portugalia U-21 7 (0) 1991–2006  Portugalia 127 (32) W sumie: 188 (50)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy II miejsce Portugalia 2004 piłka nożna
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Luís Filipe Madeira Caeiro Figo (wym. [luˈiʃ ˈfiɣu]; ur. 4 listopada 1972 w Almadzie) – portugalski piłkarz, który grał na pozycji skrzydłowego. Wicemistrz Europy 2004. Uczestnik mistrzostw świata 2002, 2006, mistrzostw europy 1996 i 2000. W swojej karierze występował m.in. w Sportingu CP, FC Barcelona, Realu Madryt i Interze Mediolan. Uważany jest za jednego z najlepszych piłkarzy swojej generacji^[1][2][3][4], na co wskazują jego osiągnięcia oraz nagrody (między innymi zdobycie Złotej Piłki w 2000 r.).

Życiorys

Karierę sportową zaczynał w lokalnym klubie Os Pastilhas. Gdy miał 10 lat, trenował w lizbońskim Sportingu CP, jednej z czołowych drużyn ligi portugalskiej. W młodości zdobył z narodową reprezentacją Mistrzostwo Europy U-16 (1989), a dwa lata później Mistrzostwo Świata U-20.

W ostatnim roku gry w Sportingu podpisał kontrakty z dwoma włoskimi klubami: Juventusem i Parmą, za co został ukarany zakazem gry w lidze włoskiej na dwa lata.

FC Barcelona

W wieku 22 lat został zawodnikiem FC Barcelona, gdzie wkrótce objął funkcję kapitana drużyny. W Barcelonie Figo spędził pięć lat stając się współautorem zdobycia Mistrzostwa Hiszpanii 1998 i 1999 oraz Pucharu Hiszpanii 1997 i 1998, jak i Pucharu Zdobywców Pucharów.

Real Madryt

W 2000 przeszedł do największego rywala swojego klubu, tj. do Realu Madryt, za 56 milionów dolarów, co uczyniło go wtedy najdroższym zawodnikiem świata. W tym samym sezonie wygrał w plebiscycie pisma "France Football" na najlepszego piłkarza w Europie, a w plebiscycie FIFA ustąpił miejsca tylko Zidane'owi. W znacznym stopniu przyczynił się do sukcesów swojej drużyny w lidze. W swoim pierwszym sezonie w Madrycie, oprócz 9 goli mógł poszczycić się 17 asystami. Następny sezon Figo znów zaczyna z wysokiego pułapu, ale na początku 2002 roku doznał kontuzji, która wyłączyła go ze składu na kilka tygodni. Po powrocie do drużyny reprezentował bardzo duży spadek formy, co skutkowało częstymi zmianami przez Steve'a McManamana. Mimo słabej formy zawodnika, Real zagrał w finale Ligi Mistrzów i zwyciężył w nim 2:1 z Bayerem 04 Leverkusen, a zwycięskiego gola strzelił Zinédine Zidane. W 2005 roku opuścił ekipę z Madrytu.

Inter Mediolan

5 sierpnia 2005 odbyła się oficjalna prezentacja Luísa Figo jako zawodnika Interu Mediolan. Od 2007 miał grać dla zespołu z Arabii Saudyjskiej – Ittihad FC, lecz klub ten nie wywiązał się z kontraktu, wobec czego pozostał w dotychczasowym klubie. 31 maja 2009 zakończył karierę piłkarską, schodząc z boiska w 42. minucie meczu przeciwko Atalancie (mecz zakończył się wynikiem 4:3 dla Interu).

Reprezentacja

Od 1991 grał także w reprezentacji Portugalii Po mistrzostwach Europy w 2004, na których Portugalia przegrała w finale z Grecją, ogłosił zakończenie reprezentacyjnej kariery. Po kilkumiesięcznej przerwie zdecydował się jednak na powrót do gry w reprezentacji kraju. Wziął udział w rozgrywkach eliminacyjnych do Mistrzostw Świata w 2006 i w samych mistrzostwach. W barwach drużyny narodowej rozegrał łącznie 127 meczów i strzelił 32 gole.

Statystyki w karierze

Klub	Sezon	Liga		Puchar		Europejskie puchary		Razem
		Występy	Gole	Występy	Gole	Występy	Gole	Występy	Gole
Sporting CP	1989/90	3	0	-		-		3	0
	1990/91	3	0	-		-		3	0
	1991/92	34	1	7	0	2	0	43	1
	1992/93	32	0	8	1	2	0	42	1
	1993/94	31	8	1	0	3	0	35	8
	1994/95	34	7	7	3	2	0	43	10
	Razem	137	16	23	4	9	0	169	20
FC Barcelona	1995/96	35	5	8	1	10	3	53	9
	1996/97	36	4	9	2	8	1	53	7
	1997/98	35	5	4	0	7	1	46	6
	1998/99	34	7	10	1	6	1	50	9
	1999/00	32	9	2	0	13	5	47	14
	Razem	172	30	33	4	44	11	249	45
Real Madryt	2000/01	34	9	1	0	14	5	49	14
	2001/02	28	7	6	1	10	3	44	11
	2002/03	33	10	1	0	15	2	49	12
	2003/04	36	9	8	3	11	1	55	13
	2004/05	33	3	0	0	10	4	43	7
	Razem	164	38	16	4	60	15	240	57
Inter Mediolan	2005/06	34	5	2	0	8	1	45	6
	2006/07	32	2	7	1	7	0	47	3
	2007/08	17	1	2	0	3	0	21	1
	2008/09	22	1	-		3	0	25	1
	Razem	105	9	11	1	21	1	137	11
Razem w karierze		578	93	83	13	134	27	795	133

Inna działalność

W 2009 wystąpił w filmie Drugie życie^[5].

Jego życiu i karierze poświęcono trzy książki: Born to win, Um ano na vida de Luis Figo i Classe Figo.

Jest pomysłodawcą i założycielem Fundacji "Luísa Figo", zajmującej się od 2003 promocją sportu wśród dzieci i młodzieży wywodzącej się z biedniejszych warstw społecznych, organizacją meczów charytatywnych, rozgrywek młodzieżowych o Puchar "Luísa Figo", prowadzeniem Akademii "Luísa Figo", itp. Za działalność charytatywną Luís Figo otrzymał szereg wyróżnień i nagród państwowych, został ambasadorem dobrej woli UNICEF.

Życie prywatne

Jest mężem szwedzkiej modelki Helen Svedin, z którą ma trzy córki: Danielę, Martinę i Stellę.

Wraz ze swoim rodakiem, byłym selekcjonerem reprezentacji Portugalii i byłym trenerem reprezentacji młodzieżowej Carlosem Queirozem, Figo był przez krótki czas współwłaścicielem A1 Team Portugal w A1 Grand Prix w sezonie 2005-06^[6].

Osiągnięcia

Jako piłkarz zdobył m.in. Puchar Mistrzów, Superpuchar Hiszpanii, Superpuchar Europy, Puchar Interkontynentalny, Złotą Piłkę oraz Tytuł Najlepszego Piłkarza Świata.

• Mistrzostwo Europy U-16 – 1989
• Mistrzostwo Świata U-20 – 1991
• Puchar Portugalii 1995
• Mistrzostwo Hiszpanii – 1998, 1999, 2001, 2003
• Puchar Hiszpanii – 1997, 1998
• Superpuchar Hiszpanii – 1996, 2001, 2003
• Puchar Zdobywców Pucharów – 1997
• Superpuchar Europy – 1998, 2002
• Puchar Mistrzów – 2002
• Puchar Interkontynentalny – 2002
• Złota Piłka – 2000
• Tytuł Najlepszego Piłkarza Świata – 2001
• Superpuchar Włoch – 2005, 2006, 2008
• Puchar Włoch – 2006
• Mistrzostwo Włoch – 2006, 2007, 2008, 2009

Odznaczenia

• Oficer Orderu Infanta Henryka – 2004^[7]
• Order Niepokalanej Matki Boskiej z Vila Viçosa (Portugalia) – 2006

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Fundacja "Luís Figo". figoallstars.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-11-11)].
• Kariera (ang. • port.)
• Luís Figo w bazie National Football Teams (ang.)
• Luís Figo, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2022-09-17] .