Lothar Rendulic
Ilustracja
Lothar Rendulic
generał pułkownik generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1887
Wiener Neustadt, Austria

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1971
Eferding, Austria

Przebieg służby
Lata służby

1910–1945

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Bundesheer
Wehrmacht

Jednostki

14 Dywizja Piechoty (III Rzesza), 52 Dywizja Piechoty (III Rzesza), XXXV Korpus Armijny, 2 Armia Pancerna (III Rzesza), 20 Armia Górska, Grupa Armii Kurlandia, Grupa Armii Południe, Grupa Armii Północ, Grupa Armii Ostmark

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

podpis
Odznaczenia
Odznaka Złota Partii (III Rzesza)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu i mieczami Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza) Krzyż Żelazny (1939) I Klasy Krzyż Żelazny (1939) II Klasy Czarna odznaka za rany (III Rzesza) Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie (III Rzesza) Odznaka za 4-letnią Służbę w Heer lub Kriegsmarine Medal Pamiątkowy 1 października 1938 Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Order Krzyża Wolności I Klasy – wojenny (Finlandia)

Lothar Rendulic (ur. 23 października 1887 w Wiener Neustadt, zm. 18 stycznia 1971 w Eferding w Austrii) – austro-węgierski i niemiecki wojskowy, zbrodniarz hitlerowski, generał z czasów II wojny światowej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie burgenlandzkich Chorwatów pod nazwiskiem Rendulić. W latach 1907–1910 studiował w Terezjańskiej Akademii Wojskowej, którą ukończył w stopniu podporucznika[1].

W czasie I wojny światowej służył w armii Austro-Węgier, walcząc w Galicji, froncie wschodnim, oraz froncie włoskim. Wojnę ukończył w stopniu kapitana. Po wojnie studiował prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim, w 1920 uzyskał stopień naukowy doktora prawa.

Należał do NSDAP od 1932, w latach 1933–1935 pełnił funkcję austriackiego attaché wojskowego w Londynie i Paryżu.

Od 1936 w stanie spoczynku, od 1938 służył w Wehrmachcie, pełnił funkcję szefa sztabu XVII Korpusu Armijnego (m.in. podczas agresji na Polskę). 1 grudnia awansowany do stopnia generała majora. W czerwcu 1940 powierzono mu dowodzenie 52 Dywizją Piechoty, z którą brał udział w ataku na ZSRR. Za walki pod Moskwą w zimie 1941/1942 odznaczony w marcu 1942 Krzyżem Rycerskim. 1 listopada został dowodzącym XXXV Korpusu Armijnego, miesiąc później awansowany do stopnia generała piechoty. Wraz ze swym korpusem brał udział w walkach pod Kurskiem i Orłem.

Z początkiem sierpnia 1943 przejął dowodzenie nad 2 Armią Pancerną na Bałkanach, 1 kwietnia 1944 otrzymał awans do stopnia generała pułkownika. Pod koniec czerwca tego roku dowodził 20 Armią Górską cofającą się przez Norwegię. W końcowym okresie wojny dowodził jeszcze kolejno Grupą Armii Północ w Prusach Wschodnich, od marca 1945 Grupą Armii Kurlandia, a od kwietnia Grupą Armii Południe. Dostał się do niewoli amerykańskiej.

Sądzony w procesie norymberskim (proces o mord zakładników) w związku z zarzutami popełnienia zbrodni wojennych w Jugosławii i Laponii. W lutym 1948 skazany na 20 lat więzienia, później wyrok skrócono do 10 lat, ostatecznie został ułaskawiony w 1951. Po zwolnieniu zamieszkał w Austrii.

Odznaczenia, m.in.:

  • Krzyż Żelazny I i II klasy
  • Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (6 marca 1942)
    • z Liśćmi Dębu (15 sierpnia 1943)
    • z Liśćmi Dębu i Mieczami (18 stycznia 1945)

Linki zewnętrzne

  • Generaloberst Lothar Rendulic [online], Lexikon der Wehrmacht (niem.).
  • Odznaczenia Lothara Rendulica. TracesOfWar. (ang.).

Przypisy

  1. Philipp von Hornau, Wien ist anders [online], s. 569 (niem.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się