Linia nr 2
Warszawa Zachodnia – Terespol
Mapa przebiegu linii kolejowej 2
Dane podstawowe
Zarządca

PKP PLK

Numer linii

2

Tabela SRJP

613, 540

Długość

214,227[1] km

Rozstaw szyn

1435 mm

Sieć trakcyjna

3000 V DC

Prędkość maksymalna

160[2] km/h

Zdjęcie LK2

Linia kolejowa nr 2 Warszawa ZachodniaTerespol – zelektryfikowana, dwutorowa linia kolejowa we wschodniej Polsce o długości 214,227 km. Fragment międzynarodowej linii E20, która jest częścią II Paneuropejskiego Korytarza Transportowego Zachód – Wschód łączącego Berlin z Moskwą.

Obecnie linia jest dostosowana do parametrów 160 km/h dla pociągów pasażerskich i 120 km/h dla pociągów towarowych na odcinku Warszawa Rembertów – Biała Podlaska (w około 80% trasy). W 2016 roku został ogłoszony przetarg na dostosowanie odcinka Biała Podlaska – Granica Państwa do wymienionych wcześniej parametrów.

Historia

Królestwo Polskie

 Osobny artykuł: Kolej Warszawsko-Terespolska.

Linia została wybudowana w latach 1866–1867 z inicjatywy przedsiębiorcy i bankiera Leopolda Kronenberga. Była to – po Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej i Kolei Warszawsko-Petersburskiej – trzecia linia, która powstała na terenie Królestwa Polskiego, uruchomiona 27 września 1866[3]. Od początku funkcjonowała pod nazwą Kolej Warszawsko-Terespolska (ros. Варшавско-Тереспольская железная дорога). Z racji umiejscowienia na prawym brzegu Wisły uzyskano koncesję na szeroki tor, na którym była oparta kolej carskiej Rosji. Linię połączono łącznicą z Koleją Petersburską[4].

Parowóz Kolei Warszawsko-Terespolskiej w 1866 roku

W styczniu 1871[5] zbudowano linię łączącą Terespol z Brześciem, a w latach następnych znacząco rozbudowano sieć połączeń kolejowych na terenach przyszłej II Rzeczypospolitej, co dało bezpośrednie połączenie z Moskwą i Kijowem. W 1891 r. Kolej Warszawsko-Terespolska została wykupiona przez rząd, a w 1896 r. Kolej Warszawsko-Terespolska została połączona z Koleją Nadwiślańską w Koleje Nadwiślańskie (ros. Priwislinskie żeleznyje dorogi)[3].

Pisarz Stefan Żeromski pracował jako dróżnik przy stacji w Mińsku Mazowieckim[6].

II Rzeczpospolita

Podczas I wojny światowej, w okresie okupacji niemieckiej, linię przekuto na tor o normalnej szerokości. Po odzyskaniu niepodległości zarząd nad linią przejęło PKP. W 1933 otwarto linię średnicową, która połączyła Dworzec Terespolski (obecnie Warszawa Wschodnia) z nowo wybudowanym Dworcem Głównym (zniszczonym w czasie II wojny światowej). Dziś linia średnicowa jest fragmentem linii kolejowej nr 2 (w części dalekobieżnej) i linii kolejowej nr 448 (w części podmiejskiej).

Elektryfikacja

Odcinek linii z Warszawy do Mińska Mazowieckiego został zelektryfikowany jeszcze przed wojną, w 1937. W przedsięwzięciu tym brały udział dwie angielskie firmy. Umowy z nimi zostały obwarowane specjalnymi klauzulami wymuszającymi zatrudnianie polskich specjalistów i robotników, a także wykorzystanie elementów sieci trakcyjnej produkowanych w kraju. Początek ruchu pociągów elektrycznych datuje się na 15 grudnia 1937; pozostałą część linii nadal obsługiwano trakcją parową. W dalszą drogę pociągiem elektrycznym można było wybrać się dopiero po wojnie. W 1975, na fali elektryfikacji polskiej kolei, do sieci podłączono Mrozy, 22 grudnia 1977 Siedlce i Łuków, potem Białą Podlaską 20 grudnia 1979. Elektryfikacja tej linii kolejowej była w tym czasie priorytetem w związku z igrzyskami olimpijskimi w Moskwie. Ostatecznie cała linia została zelektryfikowana do Terespola 15 grudnia 1980.

Modernizacja

Linia z racji swojego międzynarodowego charakteru jest stale modernizowana. Główny cel tych modernizacji to dostosowanie linii do standardów unijnych i wymogów umów AGC i AGTC, umożliwiających jazdę pociągów pasażerskich z prędkością 160 km/h, a towarowych 120 km/h z naciskiem na oś 221 kN[7].

Odcinek Warszawa Rembertów – Mińsk Mazowiecki został przebudowany w latach 1998–2000 w ramach programu PHARE (PL 9606), dotacji budżetowych oraz kredytów EBI i EBOR[potrzebny przypis]. Koszt inwestycji to 19,5 mln euro[8].

W 2000 z wykorzystaniem unijnego funduszu spójności (2000/PL/16/P/PT/002) rozpoczęto modernizację 52-kilometrowego odcinka Mińsk Mazowiecki – Siedlce. W ramach projektu w 2003 zakończono modernizację odcinka Mińsk MazowieckiMrozy, polegającą na przebudowie torów i sieci trakcyjnej oraz zmianie na przystanek stacji Mienia. Zmodernizowano także stację Mrozy. W grudniu 2004 zakończono prace na odcinku Mrozy – Siedlce (m.in. wybudowano przystanek Siedlce Zachodnie oraz wyposażono linię w samoczynną sygnalizację przejazdową). W 2007 oddano do użytku przejście dla pieszych pod torami w Mińsku Mazowieckim. Cały odcinek wyposażono w samoczynną blokadę liniową. Całkowity koszt inwestycji na odcinku Warszawa – Siedlce to 210,5 mln euro[potrzebny przypis].

W Mińsku Mazowieckim powstało Lokalne Centrum Sterowania, które kieruje ruchem na odcinku Warszawa Rembertów – Siedlce[potrzebny przypis].

W roku 2006 rozpoczęto I etap modernizacji odcinka Siedlce – Terespol o długości 121 km (2001/PL/16/P/PT/012). Całą inwestycję podzielono na dwa etapy. Pierwszy polega na przebudowie podtorza, nawierzchni, sieci trakcyjnej oraz obiektów inżynieryjnych; drugi na przebudowie urządzeń sterowania ruchem oraz modernizacji stacji na całym odcinku. Całkowity koszt I etapu to 217,1 mln euro, wkład budżetu państwa wynosi 25%. Realizacja I etapu inwestycji została zakończona w 2009 roku.

Na odcinku Mińsk Mazowiecki – Siedlce zamontowano 62 urządzenia UOZ-1 do odstraszania zwierząt. Na minutę przed przejazdem pociągu urządzenie automatycznie emituje 60-sekundową sekwencję dźwięków, składającą się z ostrzegawczego głosu sójki, ujadania psów w nagonce, rżenia konia oraz odgłosów uśmiercanych zająca i świni[9].

6 czerwca 2010 roku odbył się pierwszy kurs z pasażerami (ogólnodostępny) z prędkością 160 km/h; był to pociąg osobowy przyspieszony Kolei Mazowieckich relacji Siedlce – Warszawa Zachodnia obsługiwany przez elektryczny zespół trakcyjny Stadler FLIRT ER75-007.

W roku 2013 rozpoczęto II etap modernizacji odcinka Siedlce – Terespol. W ramach II etapu zostaną wybudowane nowe perony, systemy informacji pasażerskiej na stacjach Siedlce, Łuków, Łuków Zapowiednik i Międzyrzec Podlaski[10]. W ramach inwestycji zostanie wybudowane lokalne centrum sterowania w Łukowie[11]. Szacowany koszt inwestycji to 691,14 mln PLN[12].

W 2013 roku podpisano umowę na budowę i instalację systemu ERTMS/GSM-R na odcinku od km 5,988 do granicy państwa. Realizacja projektu jest przewidziana na lata 2012–2015[13]. W kwietniu 2015 roku podpisano umowę na dofinansowanie tego projektu ze środków unijnych[14].

W 2016 niedaleko od przystanku Misie zainstalowano czujniki dSAT. Czujniki te umieszczone są na torach i wykrywają awarie taboru kolejowego. Nie wymagają zatrzymywania pociągów i w związku z tym nie powodują opóźnień. Pracują bezkontaktowo przy pełnej prędkości pociągu. Zastosowano w nich specjalne czujniki podczerwieni oraz czujniki światłowodowe, które zdalnie badają stopień przegrzania łożysk i hamulców wagonów[15].

16 sierpnia 2017 PKP PLK podpisały z Trakcją PRKiI umowę na modernizację i przebudowę stacji Biała Podlaska, Małaszewicze i Terespol oraz przystanku Biała Podlaska Rozrządowa[16].

5 stycznia 2018 PKP PLK podpisały umowę z przedsiębiorstwem Thales na instalację systemu ERTMS na odcinku Sulejówek MiłosnaTerespol[17].

Czas jazdy

Najkrótszy czas jazdy pociągów danej kategorii w wybranych relacjach (deklarowany w rozkładzie jazdy)

Rozkład jazdy Warszawa Zachodnia – Siedlce Siedlce – Łuków Łuków – Terespol Warszawa Zachodnia – Terespol
O P O P O P O P
lato 1939 2 h 15′ 28′ 1 h 24′ 4 h 1′
2006/2007 1 h 50′ 1 h 10′ 32′ 26′ 1 h 50′ 1 h 38′ x 3 h 28′
2007/2008 1 h 50′ 1 h 20′ 29′ 17′ 1 h 57′ 1 h 40′ x 3 h 23′
2008/2009 1 h 38′ 1 h 17′ 31′ 18′ 1 h 40′ 1 h 34′ x 3 h 15′
2009/2010 1 h 38′ 1 h 19′ ? ? ? ? x 2 h 45′
2010/2011 1 h 39′ 1 h 12′ ? ? 1 h 35′ 1 h 08′ x 2 h 49′
2011/2012 1 h 39′ 1 h 16′ 27′ 17′ 1 h 36′ 1h 10′ x 2 h 52′
2012/2013 1 h 40′ 1 h 18′ 27′ 18′ 1 h 36′ 1h 14′ x 2 h 57′
2013/2014 1 h 36′ 1 h 16′ 28′ 18′ 1 h 37′ 1h 15′ x 2 h 50′
2014/2015 1 h 32′ 1 h 08′ 28′ 18′ 1 h 32′ 1h 02′ 3h 36′ 2 h 33′
2015/2016 1 h 35′ * 1 h 05′ 25′ 13′ 1 h 22′ 56′ x 2 h 20′
2016/2017 1 h 34′ 1 h 04′ 25′ 14′ 1 h 23′ 55′ x 2 h 16′

O – pociąg osobowy (z wyłączeniem przyspieszonych), P – pociąg pospieszny lub przyspieszony, x – brak połączenia bezpośredniego

Maksymalne prędkości

Pociągi pasażerskie mogą rozwijać maksymalną prędkość 160 km/h w obu kierunkach na odcinku od przejazdu kolejowo-drogowego w ciągu ulicy Chełmżyńskiej do stacji Biała Podlaska (z wyjątkiem okolic stacji Mińsk Mazowiecki i Siedlce, gdzie w torach głównych zasadniczych linii nr 2 obowiązuje prędkość 120 km/h). Jest to możliwe dzięki odpowiedniej geometrii torów (m.in. wyczuwalny przechył toru na łuku w Sabince, mający za zadanie zredukować siłę odśrodkową) i budowie rozjazdów, pozwalającej na przejazd składu po torze zasadniczym bez zmiany prędkości. Na pozostałych odcinkach linii prędkość maksymalna nie przekracza 140 km/h.

Procentowy udział kilometrów torów z ograniczeniami prędkości w całej linii
Wykaz maksymalnych prędkości[2]
(km/h)
Tor 1 odcinek linii Tor 2
pociągi
pasażerskie
szynobusy pociągi
towarowe
pociągi
pasażerskie
szynobusy pociągi
towarowe
km pocz. km końcowy
80 60 -2,620 -0,600 80 60
60 -0,600 0,700 90
80 0,700 3,450 60
60 3,450 4,800 60
100 4,800 5,500
80 5,500 6,700 100 80
6,700 9,200 120
160 9,200 12,900 160
100 12,900 20,530 100
120 20,530 38,940 120
120 38,940 41,700 120
160 41,700 92,000 160
120 92,000 95,100 120
160 95,100 171,300 160
100 80 171,300 177,500 80 60
160 120 177,500 197,300 160 120
100 80 197,300 202,550 100 80
140 120 202,550 207,400 140 120
60 207,400 208,600 60
40 208,600 209,990 40
209,990 211,657 Odcinek jednotorowy

Ważniejsze stacje

Ruch pociągów

Według sieciowego rozkładu jazdy linię obsługują następujące pociągi[19] (nie licząc pociągów korzystających jedynie z fragmentu Warszawa CentralnaWarszawa Rembertów lub stacji Rembertów jako węzła):

Koleje Mazowieckie

Linię w granicach województwa mazowieckiego obsługują pociągami osobowymi i osobowymi przyśpieszonymi Koleje Mazowieckie. Stacjami i przystankami na których zatrzymują się wszystkie pociągi są: Halinów, Mińsk Mazowiecki, Cegłów, Mrozy, Kotuń, Siedlce, Łuków oraz wszystkie przystanki między Siedlcami a Łukowem. W Warszawie wszystkie pociągi zatrzymują się na stacjach i przystankach Kolei Średnicowej, w zależności od tego z której jej nitki korzystają. Pozostałe przystanki na trasie mają różną liczbę pociągów Kolei Mazowieckich przejeżdżających bez zatrzymania.

Polregio

Polregio obsługuje linię pociągami osobowymi relacji ŁukówTerespol, w tym Terespol – Łuków – Lublin, a także Siedlce – Czeremcha.

Warszawska Szybka Kolej Miejska

Warszawska Szybka Kolej Miejska korzysta ze stacji Sulejówek Miłosna, Warszawa Rembertów, oraz z krótkiego fragmentu linii między tymi stacjami.

PKP Cargo

Na odcinku Warszawa – Terespol bocznice niewykorzystywane przez przewoźników pasażerskich znajdują się na stacjach:

Przypisy

  1. Wykaz linii kolejowych zarządzanych przez PKP Polskie Linie Kolejowe S.A..
  2. a b Wykazy prędkości na liniach kolejowych zarządzanych przez PKP PLK: składy wagonowe, autobusy szynowe i EZT, pociągi towarowe.
  3. a b W.A. Rakow: Łokomotiwy otieczestwiennych żeleznych dorog 1845-1955 (Локомотивы отечественных железных дорог), Moskwa 1995, s. 28, ISBN 5-277-00821-7.
  4. Welik, Grzegorz: Wiosna 1865 r. Budowa linii kolejowej Warszawa – Siedlce. Kurier Siedlecki, nr 2/2009, s. 28. (2009-08-12).
  5. Linia Terespol - Briest w Ogólnopolskiej Bazie Kolejowej – bazakolejowa.pl.
  6. Historia dworca (2008-01-09).
  7. [1] Wykaz maksymalnych nacisków osi.
  8. [2] Zaangażowanie Programu PHARE w finansowaniu projektów kolejowych.
  9. Strona producenta UOZ. neel.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-28)]. (2008-01-09).
  10. [3] Siedlce, Łuków, Międzyrzec – trzy nowe stacje za pół miliarda złotych.
  11. [4] Linia kolejowa nr 2 Warszawa – Łuków – Terespol.
  12. [5] Modernizacja linii kolejowej E 20/ CE 20 na odcinku Siedlce – Terespol, etap II.
  13. [6] Bezpieczniej na trasie Kunowice – Terespol.
  14. [7] POIiŚ 7.1-25 „Budowa infrastruktury systemu GSM-R zgodnie z NPW ERTMS na linii kolejowej E 20/C-E 20 korytarz F na odcinku Kunowice – Terespol”.
  15. [8] Nowe czujniki dSAT na torach Wykrywają uszkodzenia, ograniczają zagrożenia.
  16. Ponad 400 mln zł na modernizację linii Siedlce – Terespol. rynek-kolejowy.pl, 2017-08-16. [dostęp 2017-10-22].
  17. Kurier Kolejowy, PLK i Thales z umową na ERTMS na E20 Kunowice – Terespol [online], kurier-kolejowy.pl [dostęp 2018-01-07].
  18. a b Największe dworce kolejowe w Polsce – Opracowania Urzędu Transportu Kolejowego. utk.gov.pl. [dostęp 2020-06-19]. (pol.).
  19. Sieciowy Rozkład Jazdy (tabela 613) (2010-01-08).

Bibliografia

  • J Śniechowski. Zarys rozwoju kolejnictwa polskiego w zaborze rosyjskim. „Inżynier Kolejowy”. 1926. nr 8-9. 
  • Praca zbiorowa: 60 lat elektryfikacji PKP. oprac. Feliks Frontczak. Warszawa: Centralna Dyrekcja Okręgowa Kolei Państwowych, 1996. ISBN 83-90408-80-6.
  • „Raport Roczny PKP Polskie Linie Kolejowe S.A.”. 2006. Warszawa. ISSN 1643-7500.. 
  • Strona Zakładu Infrastruktury Kolejowej w Siedlcach. [dostęp 2008-01-09].
  • PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Oddział Regionalny w Warszawie. [dostęp 2008-01-10].
  • Modernizacja ciągu transportowego Kunowice – Poznań – Warszawa – Terespol. spoti.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-11)].



Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się