| Państwo | |
|---|---|
| Lider | |
| Data założenia |
1989 |
| Ideologia polityczna |
populizm, federalizm, eurosceptycyzm, narodowy katolicyzm, konserwatyzm społeczny |
| Poglądy gospodarcze | |
| Członkostwo międzynarodowe |
|
| Grupa w Parlamencie Europejskim |
|
| Obecni posłowie |
124/630
|
| Obecni senatorowie |
57/315 [potrzebny przypis]
|
| Obecni eurodeputowani |
28/73 [potrzebny przypis]
|
| Strona internetowa | |
Włochy
 Ustrój i polityka Włoch Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
|
Liga Północna (wł. Lega Nord) – włoska partia polityczna. Liderem partii jest Matteo Salvini. Od 2018 w wyborach partia używa skróconej nazwy Lega (pol. Liga).
Ruch sięga korzeniami do lat 70. XX wieku, kiedy to Umberto Bossi założył Północno-Zachodnią Unię Lombardii na Rzecz Autonomii, przekształconą z czasem w Ligę Lombardzką[1]. Ruch postulował przekształcenie Włoch w konfederację autonomicznych regionów[2]. Następnie w grudniu 1989 roku zawarto sojusz pomiędzy Ligą Lombardzką (wł. Lega Lombarda) i pięcioma innymi partiami działającymi na północy Włoch i postulującymi autonomię regionalną. Liga Lombardzka nawiązywała do średniowiecznego związku miast włoskich o tej samej nazwie. W skład koalicji poza Lega Lombarda weszły: Liga Veneta, Piemont Autonomista, L’Union Ligure, La Lega Emilia-Romagnola i Alleanza Toscana[3]. Przywódcą partii w początkowym okresie był Umberto Bossi[4]. Bossi był przychylny gospodarce wolnorynkowej, niechętnie patrzył na imigrację do Włoch, podkreślał mocno różnice pomiędzy bogatą, wysoko rozwiniętą północą Włoch a biednym południem[4]. W wyborach lokalnych w 1990 roku w Lombardii Liga Lombardzka zdobyła aż 1.2 mln głosów, prawie 19% wszystkich głosów ważnych[5]. Wszystkie partie lokalne będące częścią ligi zdobyły w sumie 4.4% głosów w skali kraju[5].
Najważniejszym postulatem Ligi w 1990 roku był postulat podziału Włoch na trzy regiony: środkowy, północny i południowy. Na północy postulowano utworzenie Republiki Północnej, złożonej z Lombardii, Piemontu, Ligurii, Emilia-Romagna, Toskanii i Veneto[6]. W myśl postulatów partii Republika Północna byłaby praktycznie całkowicie suwerenna i niepodległa, rząd centralny zlokalizowany w Rzymie zajmowałby się jedynie utrzymaniem armii i polityką zagraniczną[7].
W wyborach w 1992 roku partia zdobyła 3.3 mln głosów (8.7%) i zdobyła 55 mandatów w parlamencie, na północy stała się drugą pod względem wielkości poparcia partią polityczną[8].
W 1994 r. partia weszła w koalicje z Sojuszem Narodowym i Forza Italia, koalicja przyjęła nazwę Biegun Wolności[9] i później weszła w skład rządu Silvio Berlusconiego. W 2001 r. ponownie znalazła się w koalicji, mając 30 (na 630) miejsc w izbie niższej włoskiego parlamentu i 17 (na 325) w senacie. W wyborach we Włoszech w 2006 r. do izby niższej (Camera dei Deputati) partia startując wspólnie z Ruchem dla Autonomii otrzymała 4,58% głosów i uzyskała 26 miejsc. W wyborach parlamentarnych w 2008 r. otrzymała 8,29% głosów.
W 2012 roku lider ugrupowania Umberto Bossi został oskarżony o nadużycia finansowe i podał się do dymisji, nowym przywódcą partii został Roberto Maroni[10]. Odejście Bossiego i atmosfera skandalu otaczająca partie negatywnie odbiła się na wynikach partii, w wyborach w 2013 r. Liga zdobyła zaledwie 4,08% głosów[11]. W 2013 roku nowym przywódcą Ligi został Matteo Salvini[11]. Salvini porzucił separatyzm północy Włoch[11]. Symbolicznym wyrazem zmiany nastawienia było usunięcie przymiotnika „północna” z plakatów i loga partii w 2018 roku[12]. Salvini zdecydował o utworzeniu oddziału partii na południu Włoch[12] i przeprosił mieszkańców południowych Włoch za to, że partia ich obrażała[11].
W wyborach w 2018 r. partia osiągnęła najlepszy wynik w historii – 17,37%. Po wyborach Liga rozpoczęła negocjacje koalicyjne z Ruchem Pięciu Gwiazd. Rozmowy zakończyły się powołaniem nowego rządu z udziałem polityków Ligi – Matteo Salvini objął urząd ministra spraw wewnętrznych[13].
Symbolem partii jest Alberto da Giussano, XII-wieczny włoski rycerz, który dowodził wojskami średniowiecznej Ligi Lombardzkiej w wojnie przeciwko Fryderykowi Barbarossie[14].
| rok | wynik (%) | mandatów |
|---|---|---|
| 1992 | 8,6 | 55 |
| 1994 | 8,4 | 117 |
| 1996 | 10,1 | 59 |
| 2001 | 3,9 | 30 |
| 2006 | 4,6 | 26 |
| 2008 | 8,3 | 60 |
| 2013 | 4,1 | 18 |
| 2018 | 17,4 | 124 |
| Partie reprezentowane w parlamencie krajowym lub europejskim |
|
|---|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
