Láadan – sztuczny język stworzony przez Suzette Haden Elgin na potrzeby powieści science fiction Native Tongue, opisującej przyszłe społeczeństwo amerykańskie[1].
Fonologia láadanu jest dosyć nietypowa.
Láadan jest językiem tonalnym. Używa czterech różnych tonów:
Elgin woli opisywać swój język jako zawierający jeden ton (wysoki)[2], a nie cztery. W jej analizie láadan nie dopuszcza podwójnych (długich) fonemów. Tam, gdzie dwie jednakowe samogłoski mogłyby się spotkać w jednym morfemie, jedna z nich jest oznaczana wysokim tonem. Słowa máa i maá są dopuszczalne, ale maa nie. Słowo Láadan ma trzy sylaby: lá- z krótką samogłoską /a/ i wysokim tonem; -a z krótkim /a/ i bez tonu oraz -dan. (Kiedy dodanie afiksu spowodowałoby spotkanie identycznych samogłosek, epentetyczne /h/ zostanie dodane aby uniknąć niedopuszczalnej sekwencji.)
W języku funkcjonuje pięć samogłosek
Język nie ma spółgłosek /p, t, k, g/, obecnych w większości języków naturalnych świata. Dysponuje za to następującymi fonemami:
Láadan jest językiem aglutynacyjnym. W odróżnieniu od wielu języków, gdy płeć osoby/zawodu/funkcji nie jest określona, domyślnie jest to płeć żeńska. Płeć męska jest wskazywana przez sufiks -id, np. thul – „matka/rodzic”, thulid – „ojciec”.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.