Uprawa kopieniacza – sposób uprawy gleby, polegający na odwracaniu warstwy wierzchniej przy zastosowaniu narzędzi ręcznych (np. szpadla, motyki). Metoda mało wydajna, stosowana w epoce późnego mezolitu i wczesnego neolitu przed upowszechnieniem się orki sprzężajnej[1]. Obecnie stosowana w uprawie niewielkich areałów rolnych (np. ogródków przydomowych), których mała powierzchnia uniemożliwia wykorzystanie zmechanizowanych środków produkcji rolniczej.

Przypisy

  1. Tadeusz Łepkowski, Słownik historii Polski, Warszawa 1973, s. 187

Bibliografia


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się