| Kardynał biskup | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1120/25 |
| Data śmierci |
25 października 1200 |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup Moguncji | |
| Okres sprawowania |
maj 1161–1165/1 sierpnia 1177, listopad 1183 – 25 października 1200 |
| Arcybiskup Salzburga | |
| Okres sprawowania |
1 sierpnia 1177 – listopad 1183 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja |
Kanonicy regularni św. Augustyna |
| Śluby zakonne |
ok. 1156 |
| Prezbiterat |
18 grudnia 1165 |
| Nominacja biskupia |
maj 1161 |
| Sakra biskupia |
19 grudnia 1165 |
| Kreacja kardynalska |
18 grudnia 1165 |
| Kościół tytularny |
S. Marcello (18 grudnia 1165) |
| Data konsekracji |
19 grudnia 1165 |
|---|---|
| Konsekrator |
Konrad von Wittelsbach (ur. 1120/25, zm. 25 października 1200) – arcybiskup Moguncji i Salzburga oraz kardynał Świętego Kościoła Rzymskiego. Był pierwszym w historii kardynałem, który jednocześnie był także biskupem rezydencjonalnym (nie licząc diecezji suburbikarnych).
Był synem Ottona hrabiego Wittelsbach oraz bratem Ottona I, księcia Bawarii. OD 1156 udokumentowany jest jako kanonik regularny przy katedrze w Salzburgu. Na synodzie w Lodi w 1161 cesarz Fryderyk I Barbarossa mianował go arcybiskupem Moguncji, który to urząd wiązał się z godnością arcykanclerza Niemiec. Na tym samym synodzie cesarz udzielił poparcia antypapieżowi Wiktorowi IV, wybranemu dwa lata wcześniej w opozycji do papieża Aleksandra III. W 1164 zmarł Wiktor IV, a jego zwolennicy wybrali na jego następcę Paschalisa III. Konrad opowiedział się wówczas za uznaniem Aleksandra III, co poróżniło go z cesarzem, który wsparł antypapieża. W rezultacie musiał uchodzić do Francji, a następnie do Rzymu. Ponieważ Fryderyk pozbawił go archidiecezji mogunckiej, mianując na jego miejsce arcybiskupa Chrystiana, papież Aleksander III w ramach rekompensaty w 1165 kreował go kardynałem prezbiterem S. Marcelli i prokuratorem (administratorem) diecezji sabińskiej. 16 kwietnia 1166 został mianowany kardynałem biskupem Sabiny. Święcenia kapłańskie i sakrę biskupią przyjął z rąk Aleksandra III w Rzymie w dniach 18–19 grudnia 1165. Nadto w 1167 został administratorem diecezji Sora w Kampanii, jednak przez cały ten czas uważał się za prawowitego arcybiskupa Moguncji. Między 1169 a 1177 Aleksander III wysyłał go kilkakrotnie z misjami legackimi do północnej Italii, Bawarii i prawdopodobnie także do Czech.
W 1177 doszło do pojednania Aleksandra III z Fryderykiem I. W podpisanym wówczas Traktacie Weneckim papież uznał Chrystiana za arcybiskupa mogunckiego, podczas gdy Konrad jako rekompensatę otrzymał arcybiskupstwo Salzburga. Kiedy jednak w 1183 Chrystian zmarł, Konrad powrócił na stanowisko metropolity mogunckiego i piastował je już do śmierci. W tym czasie przebudował i odnowił moguncki kościół katedralny. Od 1179 roku Konrad piastował także godność legata papieskiego w Niemczech.
W latach 1197–1199 sprawował funkcję legata papieskiego w Ziemi Świętej. W trakcie tej legacji ingerował w spory dynastyczne w Księstwie Antiochii, a ponadto, za zgodą papieża, koronował na króla władcę Armenii Leona I jako wasala Cesarstwa.
Jako kardynał sygnował bulle papieskie między 18 marca 1166 a 26 listopada 1199. Od 1181 roku był dziekanem Kolegium Kardynalskiego. Zmarł w Riedfeld w trakcie powrotu z legacji na Węgrzech.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
