Konrad X Biały
Książę oleśnicki
(razem z bratem Konradem IX)
Okres

od 1439
do 1452

Poprzednik

Konrad V Kącki

Następca

podział księstwa

Książę kozielski, na 1/2 Ścinawy, w Kątach, Bierutowie i Wołowie
(razem z bratem Konradem IX)
Okres

od 1450
do 1452

Poprzednik

Konrad VII Biały

Następca

podział księstwa

Książę w Wołowie, Sycowie, 1/2 Ścinawy i Miliczu
Okres

od 1452
do 1489

Poprzednik

wspólne rządy braci w księstwie oleśnickim

Następca

Maciej Korwin

Książę w Gliwicach, Koźlu i Bytomiu
Okres

od 1471
do 1472

Poprzednik

Konrad IX Czarny

Następca

włączenie do Królestwa Czech

Książę oleśnicki
Okres

od 1478
do 1489

Poprzednik

Barbara oleśnicka

Następca

Maciej Korwin

Książę oleśnicki
Okres

od 1490
do 1492

Poprzednik

Maciej Korwin

Następca

włączenie do Królestwa Czech

Dane biograficzne
Dynastia

Piastowie (Piastowie oleśniccy)

Data urodzenia

ok. 1420

Data śmierci

21 września 1492

Ojciec

Konrad V Kącki

Matka

Małgorzata

Rodzeństwo

Konrad IX Czarny

Konrad X Biały (Młodszy) (ur. ok. 1420, zm. 21 września 1492) – ostatni książę oleśnicki ze śląskiej linii dynastii Piastów, syn Konrada V Kąckiego i jego żony Małgorzaty[1].

Życiorys

Po śmierci ojca w 1439 pod opieką stryja Konrada VII Białego. Wraz z bratem Konradem Czarnym przejął księstwo w 1450, by dwa lata później dokonać jego podziału. Biały objął księstwo oleśnickie, ale bez Oleśnicy, która przypadła Czarnemu podobnie jak górnośląskie posiadłości księstwa.

W czasie wojen o koronę czeską wspierał początkowo Jerzego z Podiebradów, składając mu hołd lenny w 1459 razem z bratem w zamian za potwierdzenie spadku po ojcu. Utrzymywał dobre stosunki z Polską. Wobec wkroczenia na Śląsk wojsk Macieja Korwina złożył mu wraz z bratem hołd.

Po śmierci brata 1471 objął ziemie górnośląskie[1], pozostawiając Oleśnicę jako wyprawę księżnej-wdowie Małgorzacie i jej córce Barbarze. Wobec zadłużenia sprzedał domeny górnośląskie nowemu księciu ziębickiemu z rodu Podiebradów, Henrykowi.

Po objęciu tronu w Czechach przez Władysława Jagiellończyka i wybuchu wojny między Jagiellonami polskimi i czeskimi a Korwinem, opowiedział się po stronie tych pierwszych.

Nie radząc sobie z zadłużeniem próbował sprzedać księstwo najpierw władcom Saksonii – co doprowadziło do interwencji Korwina, a w 1480 znowu bezskutecznie Krzyżakom. Doszedł do ugody z Korwinem, zapisując mu księstwo jako królowi Czech i przystępując do sojuszniczego układu ołomunieckiego. W 1488 próbował odwrócić sojusze przystępując do koalicji z Janem II Szalonym, księciem głogowskim i Henrykiem ziębickim, jednak w 1489 uległ wojskom węgierskim. Osadzony na zamku w Urazie z pensją ze skarbca królewskiego. Po śmierci Macieja Korwina odbił Oleśnicę, Syców i Wąsosz.

Ożenił się z Dorotą, córką bogatego rzemieślnika oleśnickiego zajmującego się wytwarzaniem kotłów, niejakiego Nikodema Rinkenberga[2]. Umarł bezpotomnie[1].

Jego siostrą była Anna, żona Władysława I, ks. mazowieckiego.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Wacław Korta: Historia Śląsku do 1763 roku. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2003, s. 181. ISBN 83-7181-283-3.
  2. Beata Maciejewska: Zeszliśmy do krypty Wirtembergów. Od kilkuset lat spoczywają tu wybitni władcy Oleśnicy. wyborcza.pl, 14.09.2018. [dostęp 2022-09-11].

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się