Europejskie posiadłości w Afryce, stan na 1913 rok. Granice ustalone jeszcze za czasów epoki kolonialnej, w większości przypadków obowiązują do dnia dzisiejszego.
     Belgia      Francja      Hiszpania      Niemcy      Portugalia      Wielka Brytania      Włochy      Niepodległe państwa

Konferencja berlińska, zwana także konferencją kongijską – zwołana na przełomie lat 1884–1885, poświęcona była ustaleniu podziałów terytorialnych przyszłych aneksji terytorialnych w Afryce. Na konferencji obecni byli przedstawiciele europejskich państw, które miały do tej pory posiadłości w Afryce, w tym Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Portugalia, Włochy i Belgia.

Jednym z najważniejszych postanowień konferencji było ustanowienie obszaru dorzecza Kongo własnością króla belgijskiego Leopolda II oraz ustalenia dwustronne pomiędzy europejskimi państwami w zakresie podziałów terytorialnych na spornych obszarach[1].

Na konferencji postanowiono o granicach większości kolonii w Afryce. W późniejszych okresach władza na poszczególnych obszarach zmieniała się, lecz granice w większości przypadków pozostały takie, jakie wtedy wytyczono.

Akt końcowy z 26 lutego 1885 roku (rozdział 1, artykuł 6 oraz rozdział 2, artykuł 9) nakazywał znieść handel czarnymi niewolnikami[2], co powtórzyła konwencja zawarta w Brukseli 2 lipca 1890 roku[3].

Przypisy

  1. Curtin P., S. Feierman, L. Thompson, J. Vansina, Historia Afryki, Wydawnictwo Marabut, Gdańsk 2003, s. 552.
  2. Acte général de la conférence de Berlin de 1885, General Act of the Conference of Berlin Concerning the Congo
  3. Convention de Bruxelles (1890), Slave trade and importation into Africa of firearms, ammunition, and Spirituous Liquors

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się