Państwo | |
---|---|
Skrót |
CPI (M) |
Lider | |
Data założenia |
7 listopada 1964 |
Adres siedziby | |
Ideologia polityczna | |
Liczba członków |
1 048 678 |
Obecni posłowie |
9/545
|
Obecni senatorowie |
5/245
|
Strona internetowa |
Komunistyczna Partia Indii (Marksistowska) (hindi भारत की कम्युनिस्ट पार्टी (मार्क्सवादी), ang. Communist Party of India (Marxist)) – partia komunistyczna w Indiach. W 1964 oddzieliła się od Komunistycznej Partii Indii.
Założona w 1964 roku[1]. Sformowała ją grupa rozłamowców z Komunistycznej Partii Indii. Secesjoniści sprzeciwiali się współpracy partii-matki z Indyjskim Kongresem Narodowym. Ponadto głosili hasła skrajnie lewicowe, sprzyjające maoizmowi i prochińskie[2][1]. W 1967 roku zrezygnowała z programu zakładającego rewolucję chłopsko-proletariacką[2]. W 1970 roku partię opuściła grupa ekstremistów, która założyła następnie Komunistyczną Partię Indii (Marksistowsko-Leninowską)[1]. KPI (Marksistowska) umocniła swoje wpływy kosztem KPI[2]. Wraz z innymi lewicowymi ugrupowaniami uczestniczy w regionalnych koalicjach znanych jako Front Lewicy[2].
Na lata zdominowała scenę polityczną Bengalu Zachodniego (lokalnymi strukturami partii przez lata przewodził Jyoti Basu) oraz Kerali (E.M.S. Namboodiripad)[1]. W Bengalu Zachodnim w latach 80.–90. partia przeprowadziła śmiałą reformę rolną. W jej myśl każdy rolnik otrzymał ziemię na własność[3]. Partia do dziś sprawuje rządy w Kerali[4] oraz mniejszym stanie Tripura[5].
Sekretarzem generalnym partii jest Sitaram Yechury[6]. Partia liczy około pół miliona członków[2].
Początkowo sprzyjała maoizmowi i przyjęła program rewolucji chłopsko-proletariackiej. Z radykalnego programu zrezygnowała w 1967 roku[2]. Współcześnie doktryna partii nie ma wiele wspólnego z klasycznym marksizmem. Jest to komunizm w wydaniu demokratyczno-parlamentarnym. Partia zajmuje pozycje bliskie socjaldemokracji[1][3]. KPI (Marksistowska) zaakceptowała indyjski porządek prawny i zrezygnowała z tez dotyczących rewolucji proletariackiej[1]. Partia obok postulatów równości ekonomicznych, kładzie akcent na tolerancję, równość płci, grup etnicznych, językowych i religii[3]. W doktrynie partii nie pojawiają się częste w ruchach marksistowskich wątki ateistyczne[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.