Kombu
Tsukudani sporządzone z kombu

Konbu (jap. 昆布 konbu; wym. kombu[a]; kor. 다시마 dasima; chiń. 海帶 pinyin hǎidài) – surowiec kulinarny uzyskiwany z kilku gatunków wodorostów z rzędu listownicowców, przede wszystkim listownicy japońskiej[1] (Saccharina japonica, syn. Laminaria japonica), a w mniejszym stopniu z Saccharina religiosa (Laminaria religiosa), Saccharina cichorioides (L. cichorioides), Alaria crassifolia i różnych gatunków Arthrothamnus[2]. Wykorzystywany jest w kuchni japońskiej i innych krajów Dalekiego Wschodu.

Historia

Najwcześniejszy zachowany dokument wzmiankujący o kombu to Shoku Nihongi z 797 roku, lecz przypuszcza się, że spożywano je znacznie wcześniej, już w okresie Jōmon (12 000 p.n.e. do 300 p.n.e.). W późniejszych czasach opracowano sposób suszenia, co pozwoliło na dłuższy okres przechowywania.

Zastosowanie

Obecnie kombu jest eksportowane z Japonii do wielu krajów na całym świecie. Mimo stosunkowo skomplikowanego cyklu rozwojowego (heteromorficzna przemiana pokoleń) w Chinach laminaria japońska jest uprawiana w zagrodach morskich, a jej plechy są przetwarzane na suszony surowiec. W trakcie obróbki może być barwiony zielenią malachitową, proszkowany itp.[2]

Skład procentowy świeżej masy (dane dla różnych gatunków listownic)[2]

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Konbu → „n” wymawia się różnie w zależności od następującej po nim spółgłoski, przed: „m”, „p”, „b” → „m” (stąd kombu); przed: „n”, „r”, „ts”, „z”, „ch” „j” „t”, „d” → „n” (stąd np. tendon, ponzu).

Przypisy

  1. ↑ Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1989, s. 199. ISBN 83-09-00256-4.
  2. ↑ a b c Zbigniew Podbielkowski: Glony. Wyd. czwarte. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1985, s. 155–158. ISBN 83-02-02352-3.

Bibliografia

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się