Ten artykuł od 2010-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie |
Knud Ejler Løgstrup (ur. 2 września 1905, zm. 20 listopada 1981) – duński teolog, filozof i publicysta, pastor Duńskiego Kościoła Narodowego (luterańskiego).
Urodził się 2 września 1905 roku w Kopenhadze. Maturę zdał w prestiżowej Metropolitanskolen w 1923 r., a w 1930 r. skończył studia teologiczne na stołecznym uniwersytecie.
Po egzaminie dyplomowym podróżował przez dłuższy czas po Niemczech (1930-35), słuchając m.in. wykładów Heideggera we Fryburgu Bryzgowijskim (1933-34). Studiował również u Hansa Lippsa w Getyndze, u Henri Bergsona w Paryżu oraz u Friedricha Gogartena.
We Fryburgu Bryzgowijskim poznał swą przyszłą żonę, towarzyszkę życia, tłumaczkę i współmyślicielkę Rosalię Marię Pauly (z Wrocławia), również studentkę Heideggera. Poślubił ją w 1935.
W 1931 zgłosił swoją pracę konkursową o etyce Maxa Schellera, otrzymując w nagrodę złoty medal za swą rozprawę (1932) - za pieniądze z jego sprzedaży sfinansował dalsze studia.
W latach 1936-43 był pastorem w Sandager-Holevad w diecezji fiońskiej, jednocześnie pracując nad swoim doktoratem. Od lat 30. zaangażował się w świeżą (od 1926) inicjatywę skupionych wokół pisma Tidehverv (nazwa dosłownie przetłumaczona z podobnego niemieckiego pisma Zeitwende) teologów dialektycznych i egzystencjalnych zrywając z nim jednak później (w 1965).
Po kilku próbach (1933, 1938) otrzymał tytuł doktora teologii (1943), obroniwszy rozprawę o neokantowskiej teorii poznania.
W czasach wojny (1940-45) działał Løgstrup w ruch oporu i m.in. pomagał wraz ze swą żoną ratować żydowskich uciekinierów z Danii. Pisywał również w podziemnym piśmie Folk og frihed("Lud i wolność") musząc od 1944 zejść do podziemia.
Na nowo założonym fakultecie teologii na Uniwersytecie w Aarhus mianowano Løgstrupa profesorem etyki i filozofii religii (1943) - którą to katedrę zatrzymał do emerytury (1975).
Zmarł 20 listopada 1981 r.
Uczczono go doktoratami honorowymi (doctor honoris causa) na dwóch uniwersytetach: Uniwersytecie w Lund w (1965) i Uniwersytecie w Marburgu w (1977).
Zachowując absolutną wartość wolności sumienia, Løgstrup uważa, że bliźni jest nam "wydany" i nie ma obiektywnej granicy dobroci i troszczenia się o bliźniego, bo indywidualne sumienie jest tu jedyną instancją rozstrzygającą, a etyczne "roszczenie" czy "wymóg", dotyczące troski o bliźniego, są niewypowiedziane, nieograniczone i niesprawdzalne.
Klasyfikowanie takich czy innych norm i zachowań jako mniej czy bardziej "chrześcijańskie" uważa on za bezzasadne i zachęca do szczerych i autentycznych zachowań.
Temat szczerości (autentyczności) staje się główną myślą w rozważaniach o "suwerennych przejawach życia", którymi są: przede wszystkim ufność, ale również otwartość w mowie, litość i miłość. Kryterium autentyczności spełnia się tu w fakcie, że takie przejawy życia "zaskakują nas samych" i zdradzają nas w sytuacjach wymagających przewrotności. Podaje tu przykład z własnego życia: że żona człowieka, ukrywającego się w czasie niemieckiej okupacji wojennej musi zmuszać się do hamowania potrzeby "wypowiedzenia się", zaufania i zawierzenia przesłuchującym ją bliźnim - Niemcom.
Tak pojęte "intuicyjne" suwerenne przejawy życia zarazem znoszą potrzebę norm, zasad i odczuć w etyce, jak i stanowią podstawę do metafizycznego ugruntowania "teologii stworzenia", odnosząc nas do pierwotnej, stworzonej rzeczywistości. Pozytywny pogląd na życie stawia Løgstrupa (również w jego własnym przekonaniu) pośród kontynuatorów inspiracji Grundtviga w naszych czasach.
Uważa się go za jednego z czterech wielkich "teologów z Aarhus".
Zajmował się głównie etyką; był autorem licznych książek na tematy filozoficzne (metafizyka, polemiki filozoficzne) i uczestnikiem debat o etycznych aspektach zmieniającego się społeczeństwa.
Oprócz dzieł polemicznych przeciw (neo-)kantystom i Kirkegaardowi, główne dzieła to "Roszczenie etyczne" (Den etiske fordring) i cztery tomy "Metafizyki"(Metafysik I - IV); (tom II wydany pośmiertnie).[3]
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.