 Droga pielgrzymów (tu: zbocze Daimon-zaka, podejście do świątyni Kumano Nachi-taisha, w Nachi-Katsuura, prefektura Wakayama) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Powierzchnia |
blisko 10 000 km² |
| Rodzaj obiektu |
półwysep |
Położenie na mapie Japonii  | |
 34°18′10″N 135°57′18″E/34,302778 135,955000
| |
Półwysep Kii (jap. 紀伊半島 Kii-hantō) – największy półwysep Japonii, położony w środkowej części wyspy Honsiu (Honshū), oddzielony od wyspy Sikoku (Shikoku) kanałem Kii. Nazwa półwyspu pochodzi od nazwy dawnej prowincji Kii[1].
Zachodnie brzegi półwyspu oblewają wody zatoki Osaka. U nasady leży miasto Osaka. Większą część półwyspu, południowo-zachodnią zajmuje prefektura Wakayama, północno-zachodnią – prefektura Osaka, wschodnią – prefektura Mie, a centralną – prefektura Nara[1].
Od pradawnych czasów ludzie żyjący w tym regionie wierzyli, że jest w nim wiele punktów energii. Również obecnie obszar ten przyciąga uwagę, odradza się bowiem zainteresowanie ideą, że istnieją wewnątrz potężne, tajemnicze źródła energii. Można to łączyć z faktem, iż półwysep Kii leży blisko „linii tektonicznej”, która jest częścią japońskiego uskoku wschód-zachód[2].
Jednym z takich miejsc jest Kumano, uważane za miejsce pochówku bogini Izanami, która urodziła bogów Japonii: słońce (Amaterasu), księżyc (Tsukuyomi) i burzę (Susanoo). Było to miejsce kultu gór, znanego od ponad 1000 lat jako miejsce praktyki górskiej ascezy shugendō, łączącej elementy ezoterycznego buddyzmu, taoizmu i shintō[2].
W drugiej połowie okresu Heian (794–1185) Kumano stało się jedną z „Czystych Krain” ze względu na rozpowszechnienie wiary w Amidę, a pielgrzymki cesarzy stały się regularną praktyką. Szlaki pielgrzymów były tak gęsto uczęszczane, że przypominały kolumny mrówek. Z tego powodu pielgrzymki nazywano: „wizytami mrówek w Kumano”. Szlak (właściwie kilka zbiegających się dróg), którymi podążali oraz święte obiekty na ich trasie zostały wpisane w 2004 na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako Święte miejsca i drogi pielgrzymkowe w regionie gór Kii[3][4] i wpisane jako drugie – po „Drodze św. Jakuba” w Europie – na listę UNESCO[2][5][a].
Ta sieć szlaków pielgrzymkowych, licząca łącznie setki kilometrów, nazywa się Kumano Kodō, a główne cele pielgrzymek, to Kumano Sanzan, trzy grupy najsłynniejszych chramów: Kumano Hongū-taisha, Kumano Nachi-taisha i Kumano Hayatama-taisha[6].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
