Kiang tybetański[3], kiang (Equus kiang) – gatunek dużego ssaka z rodziny koniowatych. Zamieszkuje góry w Tybecie, na wysokości od 4000 do 7000 metrów n.p.m., Nepal, Chiny i Indie. Niektórzy naukowcy klasyfikują go jako podgatunek osła azjatyckiegoE. hemionus kiang, jednak - wyniki badań genetycznych wskazują, że kiang jest odrębnym gatunkiem.
Jest największym ze wszystkich współczesnych osłów, osiąga w kłębie 140 cm i wagę 250-440 kg[4]. Ubarwienie brunatnorude, brzuch w kolorze białym. Futro gęste, wełniste.
Zamieszkuje tereny stepowe i półpustynne. Odżywia się trawą i krzewami.
Podgatunki
Wyróżniono trzy podgatunki kianga[5][3]. Ich pozycja systematyczna jest niepewna[6][7] i wymaga udokumentowania[2].
↑Equus kiang, [w:] Integrated Taxonomic Information System(ang.).
↑ abcdefghEquus kiang, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species(ang.).
↑ abcdeWłodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 165–166. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Equus kiang. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2 sierpnia 2010]
↑N. Shah: Status and action plan for the kiang (Equus kiang). w: Equids: Zebras, Asses, and Horses. Status Survey and Conservation Action Plan. Gland, Szwajcaria: World Conservation Union, 2002, s. 72-81. ISBN 2-8317-0647-5.
↑G. B. Schaller: Wildlife of the Tibetan Steppe. Chicago: The University of Chicago Press, 1998. ISBN 0-226-73652-0.brak strony w książce