Zespół zabytkowy w Khajuraho[1][a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Indie

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, III

Numer ref.

240

Region[b]

Azja i Pacyfik

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1986
na 10. sesji

Położenie na mapie Indii
Mapa konturowa Indii, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Zespół zabytkowy w Khajuraho”
Ziemia24°51′09″N 79°55′15″E/24,852500 79,920833
  1. Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. Oficjalny podział dokonany przez UNESCO
Detal ze świątyni Lakszmany
Detal ze świątyni Lakszmany
Detal ze świątyni Kandarija Mahadew

Khajuraho (hindi खजुराहो, Khadźuraho) – miejscowość w Indiach w stanie Madhya Pradesh, nad rzeką Khudar, słynąca z zespołu hinduistycznych świątyń wzniesionych między IX a XII w. przez władców z dynastii Ćandelów.

Według legendy pierwotnie w skład zespołu wchodziło osiemdziesiąt pięć świątyń, do dziś zachowało się mniej niż dwadzieścia. Najbardziej znane świątynie to: Grupa zachodnia (najbardziej znana):

  • świątynia Kandarija Mahadewy
  • Ćitragupta
  • Dewi Dźagadamba
  • Wiśwanatha
  • Lakszmana

Grupa wschodnia:

Grupa południowa:

  • Ćaturbhudź
  • Duladewa

Wszystkie świątynie ułożone były na osi wschód-zachód. Charakteryzują się dodatkowo portykiem od strony zachodniej do którego prowadzą długie schody. Do portyku przylega sala dla wiernych i sanktuarium. Architektura świątyń symbolizuje świętą górę Meru. Przedmiot kultu w świątyni zwrócony był zawsze ku wschodowi,

Swą sławę zespół zawdzięcza szczególnie bardzo bogatej dekoracji rzeźbiarskiej zewnętrznych ścian świątyń. Tworzą ją rytmiczne układy splątanych ze sobą postaci. Wiele z nich ma charakter erotyczny, nieraz bardzo śmiały. Wiąże się to ze specyfiką lokalnego hinduizmu. Ćandelowie bowiem popierali skrajne sekty tantryczne, jak kapalikowie, kaulowie, kalamukhowie, czy zwolennicy kultu Sześćdziesięciu Czterech Jogiń. W skład ich pobożności wchodziły również rytuały orgiastyczne, zwane mithuna, wiążące się z zawieszeniem uznawanych norm moralnych. Zespół świątynny został wpisany w roku 1986 na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Przypisy

  1. Indie. Polski Komitet ds Unesco. [dostęp 2019-12-18].

Bibliografia

  • Ilustrowana Księga Świata – Skarby Świata – Azja. Bielsko-Biała: Pascal, 2002, s. 30–31. ISBN 83-7304-020-X.
  • Roy C. Craven: A Concise History of Indian Art. New York: Pascal, 1976, s. 187–191. ISBN 0-275-85620-8.

Linki zewnętrzne

  • Informacje na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO
  • Erotyczny splendor Khajuraho
  • Galeria zdjęć fot. Stanisław Błaszczyna

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się