pułkownik | |
Data i miejsce urodzenia |
1924 |
---|---|
Data śmierci |
29 marca 1983 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
Kazimierz Ochocki (ur. w 1924 w Dąbrowie Górniczej, zm. 29 marca 1983[1]) – profesor doktor habilitowany filozofii, marksista[2], pułkownik Wojska Polskiego.
Był synem Wincentego. Studiował prawo na Uniwersytecie Łódzkim i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych przy Komitecie Centralnym PZPR. Doktoryzował się na Uniwersytecie Warszawskim, a habilitował w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Sprawował funkcję dziekana Wydziału Nauk Pedagogicznych Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego. Autor ponad 70 prac naukowych, publikowanych w czasopismach naukowych polskich i zagranicznych.
Zajmował się problematyką historii filozofii marksistowskiej, filozoficznymi problemami nauk wojskowych i kontrowersjami ideologicznymi we współczesnej filozofii.
10 października 1983 gen. broni Florian Siwicki, w zastępstwie Ministra Obrony Narodowej, wyróżnił go pośmiertnie wpisem do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich”[3].
Żonaty z prof. dr hab. nauk medycznych Marią Reginą Ochocką z domu Kurkiewicz (1924-2016). Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwatera H III Rząd: 3, Grób: 34[4].
Teksty Ochockiego są wyrazistym przejawem zasad leninowskiej „filozofii walki” stanowiąc przede wszystkim dokument uprawiania filozofii i jej historii jako zadania wyznaczonego przez ideologię[2].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.