 |
Ten artykuł od 2016-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| wspólnota autonomiczna | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Siedziba | |||||
| Data powstania | |||||
| Prezydent | |||||
| Powierzchnia |
79 463 km² | ||||
| Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
25,7 os./km² | ||||
| Języki urzędowe | |||||
| Liczba przedstawicieli w parlamencie | |||||
| Liczba senatorów |
23 | ||||
| Liczba posłów |
21 | ||||
Położenie na mapie Hiszpanii
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Kastylia-La Mancha (hiszp. Castilla-La Mancha) – wspólnota autonomiczna w środkowej Hiszpanii, w znacznej części pokrywająca się terytorialnie z krainą historyczną Nowa Kastylia. Graniczy z Kastylią i Leónem, Madrytem, Walencją, Murcją, Aragonią, Andaluzją i Estremadurą. Jest jednym z najsłabiej zaludnionych regionów Hiszpanii.
Powierzchnia: 79 200 km². Stolicą jest Toledo, inne ważne miasta to Albacete, Cuenca, Puertollano, Tomelloso, Hellín, Alcázar de San Juan, Valdepenias, Talavera de la Reina, Villarrobledo, Almansa, Azuqueca de Henares, Ciudad Real i Guadalajara.
Środkowa część regionu znajduje się w Mesecie Iberyjskiej (wyżyna), którą otaczają łańcuchy górskie – od północnego zachodu Góry Kastylijskie, od północnego wschodu masyw Serrania de Cuenca i od południa góry Sierra Morena. La Mancha ma klimat podzwrotnikowy kontynentalny, suchy. Krainę przecina rzeka Tag, najdłuższa rzeka Półwyspu Iberyjskiego.
W odległej przeszłości region był miejscem wielu bitew toczonych pomiędzy chrześcijanami i muzułmanami a następnie między poszczególnymi władcami chrześcijańskimi przed zjednoczeniem Kastylii i Aragonii w roku 1492 pod berłem Ferdynanda i Izabeli.
Kastylia-La Mancha dzieli się na pięć prowincji:
W 2018 wspólnotę zamieszkiwało 2 026 807 osób, była dziewiątą co do liczby ludności[1]. W 2018 około 8,1% (163,8 tys.) populacji miało obce obywatelstwo. W większości byli to obywatele Rumunii (64,3 tys.) i Maroka (31,5 tys.)[2]. Gęstość zaludnienia wynosiła 25,7 os./km², co stanowiło najniższy odsetek w całej Hiszpanii.
| Rok | Liczba ludności |
|---|---|
| 1996 | 1 712 529 |
| 1998 | 1 716 152 |
| 2000 | 1 734 261 |
| 2002 | 1 782 038 |
| 2004 | 1 848 881 |
| 2006 | 1 932 261 |
| 2008 | 2 043 100 |
| 2010 | 2 098 373 |
| 2012 | 2 121 888 |
| 2014 | 2 078 611 |
| 2016 | 2 041 631 |
| 2018 | 2 026 807 |
| Źródło: INE | |
Podstawą gospodarki jest górnictwo – wydobycie węgla kamiennego oraz rud metali, m.in. rtęci, manganu, żelaza, miedzi oraz przemysł metalowy, ceramiczny i chemiczny. Dobrze rozwinięte jest rolnictwo, a zwłaszcza uprawy winorośli (La Mancha to jeden z głównych regionów produkcji wina w Hiszpanii), pszenicy, jęczmienia, szafranu, oliwek oraz hodowla owiec i bydła.
Wielkie znaczenie dla gospodarki regionu ma turystyka, a zwłaszcza liczne zabytki Toledo. Do atrakcji zalicza się też jaskinię Montesinos, gdzie podobno wypoczywał słynny Don Kichot, a która dzisiaj słynie z tego, że jest największym w Hiszpanii siedliskiem nietoperzy.
Inną atrakcją turystyczna są słynne wiatraki z okolic miasteczka Consuegra. Te niewielkie, okrągłe, na biało tynkowane i w większości dzisiaj już nieczynne wiatraki to bohaterowie słynnej powieści Cervantesa. Legenda Don Kichota przyciąga turystów, a w El Toboso mieszkała Dulcynea, ukochana Don Kichota.
Nawadnianie pół uprawnych (a zwłaszcza winnic) zapewniają sztuczne zbiorniki wodne. To dzięki nim uprawia się tu szczepy winne tempranillo i garnacha (z których produkowane jest wino w stylu Rioji, słabsze niż z innych regionów Kastylii, ale przez to znacznie tańsze).
| Wspólnoty autonomiczne | |
|---|---|
| Prowincje |
|
| Miasta autonomiczne |
| Albacete |
|
|---|---|
| Ciudad Real |
|
| Cuenca |
|
| Guadalajara |
|
| Toledo |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
