Karol Hadaczek (ur. 24 stycznia 1873 w Grabowcach, powiat Bohorodczany, zm. 19 grudnia 1914 we Lwowie) – polski archeolog, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, członek Akademii Umiejętności, członek Towarzystwa Historycznego we Lwowie[1].
Kształcił się w szkołach elementarnych w Lachowcach i Bohorodczanach, do gimnazjum uczęszczał w Stanisławowie (ukończył je w 1893). W latach 1893-1897 studiował filologię klasyczną i literaturę polską na Uniwersytecie Lwowskim, m.in. pod kierunkiem Ludwika Ćwiklińskiego. Dzięki wsparciu Ćwiklińskiego wyjechał w 1897 na uzupełniające studia do Wiednia. Zgłębiał na tamtejszym uniwersytecie archeologię klasyczną, historię starożytną, prahistorię, numizmatykę i historię sztuki, a studia uwieńczył doktoratem w 1900. W kolejnych latach prowadził badania naukowe w Grecji, Włoszech i Niemczech. Po powrocie w 1903 obronił na Uniwersytecie Lwowskim pracę habilitacyjną i został docentem w Zakładzie Archeologii Klasycznej i Prehistorii; równocześnie kierował Działem Archeologicznym Muzeum im. Dzieduszyckich we Lwowie oraz był konserwatorem dla utrzymania zabytków przeddziejowych we lwowskim Urzędzie Konserwatorskim. W 1905 został mianowany profesorem nadzwyczajnym i objął kierownictwo Katedry i Zakładu Archeologii Klasycznej i Prehistorii Uniwersytetu Lwowskiego; w roku akademickim 1913/1914 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego. W ramach ekspedycji austriackiej uczestniczył w pracach wykopaliskowych w Egipcie (1911-1913).
W 1909 został powołany na członka korespondenta AU (późniejsza PAU). Był również członkiem korespondentem (1903), następnie członkiem zwyczajnym (1905) Instytutu Archeologicznego w Wiedniu. Uchodził za człowieka o łagodnym usposobieniu, ale popadał często w konflikty z otoczeniem, m.in. na tle rywalizacji o pozycję prowadzonej przez niego katedry na uniwersytecie. Po wybuchu I wojny światowej w czasie oblężenia Lwowa przeżywał załamanie psychiczne wywołane wojną, problemami finansowymi oraz niezrozumieniem i zawiścią ze strony niektórych archeologów. Zmarł śmiercią samobójczą (zastrzelił się). Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, jednak jego grób obecnie już nie istnieje. Jego studentami byli m.in. Włodzimierz Antoniewicz i Józef Kostrzewski.
W pracy naukowej zajmował się prahistorią oraz archeologią starożytnej Grecji. Zbadał około 200 grobów na cmentarzysku z okresu rzymskiego we wsi Gać koło Przeworska i zgłosił hipotezę, że tamtejsza kultura została stworzona przez ludność pochodzenia germańskiego[2]. Od jego badań na tym stanowisku czeski badacz Lubor Niederle stworzył pojęcie "kultura przeworska", którym zastąpił wcześniej używany termin "kultura wenedzka".
Ogłosił ponad 50 prac naukowych, m.in.:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.