| Obszar |
Kanada | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
19,4 miliona | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-1 | en | ||||
| IETF | en-CA | ||||
| Glottolog | cana1268 | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Kanadyjska odmiana języka angielskiego – odmiana języka angielskiego używana w Kanadzie.
Pierwszy kontakt terytorium współczesnej Kanady z językiem angielskim miał miejsce w 1497 r., wraz z dopłynięciem Johna Cabota do Nowej Fundlandii, jednak zasiedlenie tych terenów rozpoczęło się ponad wiek później, kiedy to imigrantów przyciągnęły łowiectwo, rybołówstwo i handel futrami. W 1520 r. na ziemie te przybył francuski podróżnik Jacques Cartier[1] i teren ten znalazł się również w orbicie zainteresowań Francuzów. Francuzi wycofali się jednak z tego terytorium po przegranych w wojnie królowej Anny (1702–1713) i wojnach indiańskich (1754–1763). Francuzi zostali deportowani z obecnej Nowej Szkocji i zastąpieni osadnikami z Nowej Anglii[2].
Po podpisaniu Deklaracji niepodległości w 1776 r. wielu lojalistów popierających Wielką Brytanię wyemigrowało do Kanady, osiedlając się głównie w Nowej Szkocji i Nowym Brunszwiku, a następnie przemieszczając się w głąb kraju, skuszeni niskimi cenami gruntów. Towarzyszyła im fala „późnych lojalistów”. Przez 50 lat populacja prowincji Upper Canada (na północny zachód od Montrealu) wzrosła do 100 tys.[2][3] Obecnie w Kanadzie dla 59,8 proc. mieszkańców językiem ojczystym jest angielski a 23,5 proc. francuski, odpowiednio w domu języka angielskiego używa 68% mieszkańców, francuskiego 22,56%[4].
Język używany w Kanadzie ma wiele cech wspólnych z językiem amerykańskim. Przyczyny tego podobieństwa są dyskusyjne; z jednej strony wczesny język kanadyjski ma wspólne korzenie z językiem Nowej Anglii[5], z drugiej strony może to podobieństwo zawdzięczać napływowi imigrantów w XIX w. Mimo oczywistych podobieństw język kanadyjski i amerykański nie są tożsame[2].
Istnieją cztery typy różnic między oboma typami angielszczyzny[6]:
Istnieje kilka cech charakterystycznych wyłącznie dla kanadyjskiej angielszczyzny. Używane są w takich kontekstach jak opowiadanie dowcipów czy w stylizacjach literackich. Należą do nich[8]:
Charakterystyczne dla angielszczyzny kanadyjskiej jest mieszanie pisowni brytyjskiej i amerykańskiej, stąd możliwe są takie formy, jak np. tire centre (bryt. tyre centre, am. tire center). Badania przeprowadzone w latach 90. XX w. pokazały, że amerykański model pisowni jest przeważający, jednak w prasie i podręcznikach szkolnych dominuje model brytyjski[6].
W użyciu jest zarówno model brytyjski, jak i amerykański. I tak równolegle w użyciu są tap i faucet (kran), railway i railroad (kolej), gas i petrol (benzyna). Słowa oznaczające części samochodu są amerykańskie[6].
Różnice zależą od położenia geograficznego, pochodzenia i przynależności do klasy społecznej. Bliskość USA powoduje, że Kanadyjczycy otwarci są na wzorce i nowinki amerykańskie, choć istnieją również tendencje do zachowania maksymalnej możliwej odrębności[9]. Kanadyjskie cechy wymowy zaczerpnięte z wymowy amerykańskiej to:
Wpływy brytyjskie w wymowie przejawiają się w następujący sposób[9]:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
