Kamienica Pod Konikiem
Symbol zabytku nr rej. A-341 z 22 lutego 1968[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

Rynek Główny 39

Typ budynku

kamienica

Kondygnacje

3

Ukończenie budowy

XIV, XVII, 1882-1883

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Konikiem”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Konikiem”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Konikiem”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Konikiem”
Ziemia50°03′46″N 19°56′15″E/50,062778 19,937500

Kamienica „Pod Konikiem” (znana także jako kamienica Markowiczowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie przy Rynku Głównym 39, na Starym Mieście.

Zabytkowy budynek frontowy o typowej krakowskiej ekspozycji wnętrz, poprzedzony przedprożem, ukształtowany w XIV w. W XVI w. dokonano jego modernizacji (zachowane gotyckorenesansowe okna dużej izby tylnej). Na początku XVII w. przeprowadzono nadbudowę i generalną przebudowę z unikatowym rozwiązaniem w postaci zewnętrznej klatki schodowej.

Zabudowa ma charakter dziewiętnastowiecznej kamienicy czynszowej z zachowanym wystrojem, z nielicznymi elementami starszych dekoracji. W fasadzie znajduje się płyta z rytowaną sylwetą konia, stąd nazwa tej kamienicy. W 1861 przez kilka miesięcy w kamienicy tej znajdowała się pracownia malarska Jana Matejki.

Historia

  • W drugiej połowie XVI w. i pierwszej połowie XVII w. w posiadaniu rodzin mieszczańskich o rodowodzie niemieckim, m.in. Schillingów i Schoenbecków.
  • W drugiej połowie XVII w. i pierwszej połowie XVIII w. stanowiła własność kupca korzennego J. Markiewicza.
  • W XVII w. zbudowano drugie piętro oficyny tylnej i wzniesiono oficynę boczną (w piwnicach cembrowana studnia).
  • W drugiej połowie XVIII w. własność S. Stachowicza, który w latach 1754–58 prowadził tu drukarnię.
  • W 1854 r. dokonano jej nadbudowy i przebudowy neoklasycystycznej (zachowana fasada) dla kupca J. Fischera według projektu B. Trennera i prawdopodobnie P. Barańskiego.
  • Do czasu połączenia w 1883 r. z kamienicą Januszewiczowską na parterze znajdował się sklep materiałów korzennych i skład papierniczy Fischera.
  • W czwartej ćwierci XIX w. scalono budynek frontowy i oficyny w trzyskrzydłowy gmach (zachowane drewniane ganki).
  • W latach 30. XX w. działał w niej kabaret Bury Melonik A. Polewski i B. Hoffmana.
Godło kamienicy

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-07-01].

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się