Nazwisko chińskie | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Jing Fang, zi Junming (君明)[1], ur. 78 p.n.e., zm. 37 p.n.e.[2] – chiński uczony okresu wcześniejszej dynastii Han, zajmujący się filozofią przyrody, astronomią i teorią muzyki.
Działał na dworze cesarza Yuana (48–33 p.n.e.)[2]. Jako filozof zajmował się badaniem heksagramów z Księgi Przemian i ich związku ze zjawiskami naturalnymi, zachowaniami ludzkimi i wydarzeniami politycznymi[1]. Prowadząc obserwacje astronomiczne doszedł do wniosku, że Księżyc nie jest jak wówczas uważano dyskiem, lecz ma formę sferyczną[3]. Około 40 p.n.e. wystosował na dwór memoriał, w którym domagał się naprawy stosunków w państwie i krytykował cesarskich doradców. Oskarżony o spiskowanie przeciwko władzy, został w 37 p.n.e. publicznie stracony[1].
Jego pisma z akustyki i teorii muzyki zaginęły; ich treść znana jest z późniejszych źródeł[2]. Jing Fang badał teoretyczne podstawy systemu tonalnego i sposoby udoskonalenia temperacji stroju[2]. Dokonał modyfikacji pitagorejskiego systemu tonalnego, konstruując spiralę złożoną z 60 kroków kwintowych i kwartowych (2:3 i 4:5). W efekcie dokonał podziału oktawy na 53 części[2]. W Europie taki podział oktawy zaproponowali dopiero w XVII wieku Marin Mersenne i Athanasius Kircher[2]. Jing odkrył także figury wibracyjne, na Zachodzie opisane po raz pierwszy w 1787 roku przez Ernsta Chladniego[2].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.