Jerzy Okulicz-Kozaryn
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1931
Kalisz

Data i miejsce śmierci

15 września 2012
Warszawa

profesor nauk historycznych
Specjalność: archeologia pradziejowa, etnogeneza Bałtów i Słowian, metody badań osadniczych, paleodemografia
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1966

Habilitacja

1971

Profesura

1985[1]

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Nekrolog Jerzego Okulicz-Kozaryna na bramie Uniwersytetu Warszawskiego na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie
Grobowiec rodziny Okulicz-Kozaryn

Jerzy Antoni Okulicz-Kozaryn (ur. 15 kwietnia 1931 w Kaliszu, zm. 15 września 2012 w Warszawie) – polski archeolog i prehistoryk, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

Syn pułkownika Jarosława Okulicz-Kozaryna (1888–1955)[2] i Zofii z domu Zakrzewskiej (1896–1951)[3]. Jego rodzeństwem byli Lech (1924–2004) i Halina[3].

Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1950)[4][5]. Doktoryzował się w 1966, a habilitował w 1971 na podstawie pracy Pradzieje ziem pruskich od późnego paleolitu do VII w. n.e. (wyd. 1973)[2]. Profesor Okulicz-Kozaryn był specjalistą od problematyki europejskiej epoki żelaza, przede wszystkim okresu wpływów rzymskich. Jego badania związane były przede wszystkim z archeologią północno-wschodnich ziem Polski oraz ludów bałtyjskich: Prusów i Jaćwięgów. Prowadził m.in. wykopaliska na północnym Mazowszu, na Mazurach i w rejonie Elbląga (cmentarzysko kultury wielbarskiej w Weklicach). W ekspedycjach badawczych towarzyszyła mu wielokrotnie żona Łucja Okulicz-Kozaryn.

Pośmiertnie „za wybitne osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej i działalności dydaktycznej, za wkład w rozwój archeologii w Polsce i w Europie” został postanowieniem z 24 września 2013 r. przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[6][7].

Został pochowany w grobowcu rodzinnym cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Artykuły w czasopismach i pracach zbiorowych

  • Cmentarzysko z okresu rzymskiego, odkryte w miejscowości Bogaczewo, na przysiółku Kula, pow. Giżycko („Rocznik Olsztyński”, tom 1:1958)
  • Studia nad przemianami kulturowymi i osadniczymi w okresie rzymskim na Pomorzu Wschodnim, Mazowszu i Podlasiu („Archeologia Polski”, tom 15:1970)
  • Cmentarzysko z okresów późnolateńskiego i rzymskiego w Dobrzankowie, pow. Przasnysz (Materiały Starożytne i Wczesnośredniowieczne, tom 1:1972)
  • Powiązania pobrzeża wschodniego Bałtyku i centrum sambijskiego z Południem w podokresie wczesnorzymskim („Prace Archeologiczne”, zesz. 26, 1976)
  • Prowincje kulturowe strefy środkowoeuropejskiej w młodszym okresie przedrzymskim i w okresie wpływów rzymskich (Problemy kultury wielbarskiej, 1981), (wspólnie z Kazimierzem Godłowskim)
  • Prahistoria ziem polskich, tom 5, 1981 (współautorstwo w pracy zbiorowej)
  • Centrum kulturowe z pierwszych wieków naszej ery u ujścia Wisły („Barbaricum”, tom 2:1992)

Przypisy

  1. Prof. dr hab. Jerzy Okulicz-Kozaryn, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2019-02-20].[martwy link]
  2. a b Bartosz Kontny. Profesorowi Jerzemu Okuliczowi-Kozarynowi w osiemdziesiątą rocznicę urodzin. „Pruthenia”, s. 7–8, Tom V z 2010. ISSN 1897-0915. 
  3. a b Jarosław Okulicz-Kozaryn. kunderewicz.com. [dostęp 2015-04-01].
  4. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1950. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2022-05-27].
  5. Rozmowa Andrzeja Wernica z Wiesławem Żurawskim. „Wiadomości Historyczne: czasopismo dla nauczycieli”. Tom 22 (1979), Nr 2, s. 86, 1979. Warszawa: Polskie Towarzystwo Historyczne. ISSN 0511-9162. 
  6. Order Odrodzenia Polski dla wybitnego archeologa. prezydent.pl, 24 września 2012. [dostęp 2012-09-24].
  7. M.P. z 2013 r. poz. 221

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się