.jpg)
Janusz Meuszyṅski (ur. 22 listopada 1946 w Katowicach, zm. 23 maja 1976 w pobliżu Mersin)[1] – polski archeolog i asyriolog, badacz kultury starożytnej Mezopotamii, w latach 1974–1976 kierownik polskich prac wykopaliskowych w Nimrud (starożytne Kalhu) w Iraku.
W 1969 roku uzyskał magisterium z zakresu archeologii śródziemnomorskiej na Uniwersytecie Warszawskim, po czym rozpoczął pracę w Zakładzie Archeologii Śródziemnomorskiej Polskiej Akademii Nauk[1]. W 1971 roku, na tej samej warszawskiej uczelni, uzyskał dyplom magistra filologii starożytnego Wschodu[1].
W latach 1971–1974 był stypendystą Stacji Archeologii Śródziemnomorskiej UW w Kairze, kierowanej przez profesora Michałowskiego[1]. W tym czasie brał udział w pracach archeologicznych prowadzonych w Aleksandrii (Egipt), Palmyrze (Syria) i Nea Pafos (Cypr)[1]. Udało mu się też wyjechać na archeologiczny rekonesans do Iraku. W 1974 roku doktoryzował się na Uniwersytecie Warszawskim pracą Rekonstrukcja przedstawień reliefowych pałacu północno-zachodniego w Kalhu (Nimrud). W tym samym roku otrzymał stypendium badawcze im. Alexandra von Humboldta w Instytucie Archeologii Starożytnego Wschodu na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium[1].
W 1974 został kierownikiem Polskiej Misji Archeologicznej prowadzącej z ramienia Stacji Archeologii Śródziemnomorskiej UW wykopaliska w Nimrud[1]. Już na miejscu przystąpił do współpracy z archeologami z Irackiego Departamentu Starożytności pracującymi na cytadeli w Nimrud przy rekonstrukcji pałacu Aszurnasirpala II. W latach 1974–1976 kierował trzema kampaniami wykopaliskowymi w Nimrud[2]. W ich trakcie odkopano bramę i fragment fasady monumentalnej budowli, liczne reliefy, lamassu z inskrypcją Tiglat-Pilesera III oraz pełen naczyń magazyn pałacowy[2]. W maju 1976 roku, po zakończeniu trzeciej kampanii wykopaliskowej, Meuszyński postanowił wrócić do Polski, podróżując przez Syrię i Turcję. 23 maja 1976 roku zginął w tajemniczych okolicznościach, zastrzelony koło miasta Mersin w południowej Turcji[1][3]. Motywów ani sprawców jego zabójstwa nigdy nie wykryto[3]. Został pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach[4].
Wraz z żoną, Grażyną Krasicką-Meuszyńską, przełożył z języka angielskiego na polski książkę J. Laessoe, Ludy Asyrii (Biblioteka Problemów, 1972)
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.