Poszczególne rodziny zaliczane do języków transnowogwinejskich

Języki transnowogwinejskie – rodzina językowa wyróżniana wśród licznych i bardzo zróżnicowanych języków używanych przez ludność Nowej Gwinei. Według bazy danych Ethnologue obejmuje 481 języków[1]; jest to największa spośród postulowanych rodzin języków papuaskich[2]. Pokrewieństwo tych języków nie zostało w pełni potwierdzone[3]. Według danych szacunkowych z 2010 r. posługuje się nimi 4 mln ludzi[4].

Obszar zamieszkany przez ludy posługujące się językami transnowogwinejskimi obejmuje tereny należące do trzech państw: Indonezji, Papui-Nowej Gwinei i Timoru Wschodniego. Dokładniej, na obszar ten składa się większość Nowej Gwinei (z wyjątkiem północnej części wyspy i fragmentów wybrzeży), wschodnia część Timoru, wyspy Alor i Pantar oraz mniejsze okoliczne wyspy[3][5][6][7][8]. Duża część tych języków jest słabo udokumentowana[3].

Z punktu widzenia typologii języki transnowogwinejskie są stosunkowo jednolite. Charakteryzują się prostymi systemami dźwiękowymi oraz złożoną morfologią czasownika. Ich systemy zaimkowe dysponują zwykle liczbą podwójną, rzadziej potrójną. Języki te przeważnie operują szykiem wyrazów SOV[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Trans-New Guinea, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2020-02-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-29] (ang.).
  2. ↑ Palmer 2018 ↓, s. 8.
  3. ↑ a b c d Papuasskije jazyki [online], Encykłopiedija Krugoswiet [dostęp 2020-03-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-06] (ros.).
  4. ↑ Jurij Borisowicz Koriakow, Transnowogwiniejskije jazyki [online], Bolszaja rossijskaja encykłopiedija [dostęp 2022-11-11] (ros.).
  5. ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Indonesia: Index map, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-10] (ang.).
  6. ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Papua New Guinea: Index map, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-21] (ang.).
  7. ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), East Timor, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-10] (ang.).
  8. ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Indonesia, Nusa Tenggara, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-05-10] (ang.).

Bibliografia

  • Bill Palmer: Language families of the New Guinea Area. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 1–20, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-001. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).

Linki zewnętrzne

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się