Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Języki chińsko-tybetańskie (sino-tybetańskie[1]) – hipotetyczna rodzina językowa, do której należą języki używane na terenie Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Językami tymi posługuje się ponad miliard ludzi.
Uwaga: Ponieważ brakuje dowodów na pokrewieństwo (pochodzenie od wspólnego przodka) języków chińskich i tybetańskich, współczesne językoznawstwo coraz częściej odchodzi od hipotezy rodziny chińsko-tybetańskiej[2] na rzecz wyróżniania ligi językowej obejmującej dwie rodziny – chińską (sinicką) i tybeto-birmańską, które wskutek długiego obcowania ze sobą nabrały szeregu wspólnych cech (tonalność, monosylabiczność morfemów itp.)[3]. Nawet termin „języki tybetańsko-birmańskie” w nowszych badaniach używany jest nie jako określenie rodziny językowej, lecz tylko jako collectivum dla sześciu grup językowych, co oznacza, że nowsze ustalenia kwestionują genetyczną jedność języków tybeto-birmańskich[4].
1. Grupa sinicka
2. Grupa bodyjska (tybetańska)
3. Grupa birmańska
4. Grupa baryjska
5. Grupa kareńska
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.