Języki kananejskie – grupa językowa w obrębie języków semickich, obejmująca języki używane w Kanaanie. Toponim „kananejski” ma swoje korzenie w Biblii, gdzie nazwą Kanaan określano obszar położony nad Morzem Śródziemnym. Od północy jego granice zakreślał Tell Sukas, od południa – Gaza. Niemniej pojęcie to ma szerszy zakres geograficzny. Wszystkie używane języki z grupy kananejskiej wymarły w pierwszym tysiącleciu p.n.e. Wyjątek stanowi język hebrajski, który przetrwał jako język literacki i religijny Żydów. W XIX wieku rozpoczęto proces rewitalizacji hebrajskiego, zakończony sukcesem: dziś hebrajski jest językiem urzędowym Izraela.
Język kananejski jest poświadczony przez źródła z II tysiąclecia p.n.e. i znany przede wszystkim jako seria dialektów. Zachowały się glosy z Tell el-Amarna i kalendarz z Gezer[1]. Archaiczny kananejski z III tysiąclecia p.n.e., gdy Kananejczycy weszli w fazę zakładania miast a sprzed oddziaływania kulturowego Amorytów, nie zachował się.
Grupa języków kananejskich obejmowała następujące dialekty: ugarycki, fenicki wraz z punickim, hebrajski, moabicki, amonicki (ammonicki)[2]. W świetle innych badań do języków kananejskich zalicza się dialekty fenicki i punicki, hebrajski, moabicki, amonicki i edomicki[3]. Nie uwzględniony został w tym przypadku dialekt ugarycki, natomiast dodano edomicki.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
Szamba betonowe Kamieńsk ts2 space Ts2 Satellite ts2 satellite Hôtels Tuvalu