𐭯𐭠𐭫𐭮𐭩𐭪 Pārsīk, Pārsīg
Obszar

Starożytny Iran

Liczba mówiących

0 (język wymarły)

Pismo/alfabet

pahlawi, manichejskie, awestyjskie

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
ISO 639-2 pal
ISO 639-3 pal
IETF pal
Glottolog pahl1241
GOST 7.75–97 пех 537
Dialekty
ISO 639-3: xmn – średnioperski manichejski
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język pahlawi (język średnioperski)[1][2][3] – język z podrodziny irańskiej języków indoeuropejskich, używany w okresie dynastii sasanidzkiej. W IX w. był już w marginalnym użyciu[4]. Następca języka staroperskiego, poprzednik języka nowoperskiego.

Nazwa wywodzi się od słowa „Pahlaw”, które oznacza Partię i pierwotnie określała jeden z alfabetów, używanych na terenie Persji. Język ten był używany od III w. p.n.e. do IX w. n.e. Ogólnie przyjmuje się, że w jego historii można wyróżnić dwa okresy: arsacydzki i sasanidzki. Do zapisu wykorzystywano alfabet aramejski. Trzon przetrwałych zabytków tego języka stanowią sasanidzkie traktaty religijne, a także napisy naskalne (np. arcykapłana Kardera, licznych królów), napisy na monetach, nieliczne przetrwałe fragmenty literatury pięknej, a nawet słowniki. Wiele z tych dzieł nosi charakter kompilacyjny, napisane zostały przez przetrwałych zaratusztrian po podboju arabskim, choć znane są psałterze chrześcijańskie i pisma manichejskie.

Przypisy

  1. Tadeusz Kowalski, Arabica et islamica: studia z dziejów islamu i kultury arabskiej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997, s. 96, ISBN 83-01-12212-9 (pol.).
  2. Teresa Michałowska, Barbara Otwinowska, Elżbieta Sarnowska-Temeriusz, Słownik literatury staropolskiej: średniowiecze, renesans, barok, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990, s. 526, ISBN 83-04-02219-2 (pol.).
  3. Józef Bielawski, Mały słownik kultury świata arabskiego, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1971, s. 565 (pol.).
  4. Antoni Romuald Chodyński, Oręż perski i indoperski XVI-XIX wieku ze zbiorów polskich, Malbork: Muzeum Zamkowe w Malborku, 2000, s. 11, ISBN 83-86206-31-4 (pol.).

Linki zewnętrzne

  • Gramatyka pahlawi (1908) (ang.)
  • Literatura pahlawi w przekładzie (ang.)
  • Teksty zoroastryjskie (w tym średnioperskie) ze zbioru Sacred Books of the East w przekładzie angielskim E.W. Westa i J. Darmestetera (1880)

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się