| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
46 tys. (2006)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
kreolski na bazie malajskiego | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | sci | ||
| IETF | sci | ||
| Glottolog | sril1245 | ||
| Ethnologue | sci | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język malajski Sri Lanki (Melayu bahasa[2][3], Sri Lanka pe Melayu, Melayu lub Java[4]) – język używany przez Malajów lankijskich, wywodzący się z języka malajskiego. Według danych z 2006 roku posługuje się nim 46 tys. osób[1]. Tradycyjnie jest uważany za język kreolski lub mieszany[5].
Ludność malajska Sri Lanki (określana jako „Malajowie” lub „Jawajczycy”) przybyła z różnych wysp archipelagu indonezyjskiego (m.in. z Jawy, Sumatry, Sulawesi, północnych i centralnych Moluków oraz Małych Wysp Sundajskich), a po części również z Półwyspu Malajskiego[6]. Pewna – bliżej nieokreślona – forma malajskiego służyła im jako lingua franca. Malajski Sri Lanki jest zróżnicowany wewnętrznie (zdołano wyróżnić pięć jego odmian), lecz wszystkie grupy tej ludności mają wspólną tożsamość etniczną[7].
Na poziomie składni i semantyki jest bliski językom Sri Lanki (syngaleskiemu i tamilskiemu), jego słownictwo ma natomiast pochodzenie malajskie[8]. Wywodzi się z terenów dzisiejszej Indonezji, przypuszczalnie ze wschodniej części kraju. K.A. Adelaar (1991) i J. Prentice (1994) postulują jego pokrewieństwo z odmianami wschodnimi, zwłaszcza malajskim Moluków Północnych i zbliżonym malajskim miasta Manado[9][10]. Według innej propozycji jest spokrewniony z malajskim betawi (dżakarckim)[11][12]. Z pewnością wykazuje wpływy leksykalne tego języka, ale nie dzieli z nim szczególnych podobieństw strukturalnych[13].
Nie jest wzajemnie zrozumiały z innymi wariantami języka malajskiego[1][4]. Wynika to z szeregu zmian typologicznych, które nastąpiły pod wpływem języków Sri Lanki[13]. Wskutek kontaktu z nimi wykształcił elementy morfosyntaktyki, które nie są obecne w pokrewnych językach malajskich[14]. Szyk wyrazów to SOV (podmiot dopełnienie orzeczenie), występują poimki, a przymiotniki i określniki dzierżawcze zajmują miejsce przed rzeczownikiem[1][3]. Cechy te odróżniają go od prawie wszystkich odmian malajskiego (choć na poziomie leksykalnym jest dość konserwatywny)[15].
Nie jest znany wszystkim członkom społeczności[3][4]. Ze względu na wieloetniczny charakter Sri Lanki w użyciu są także inne języki, takie jak tamilski, syngaleski czy angielski. Z przyczyn ekonomicznych część osób przechodzi na standardowy malajski, zachowując jednocześnie poczucie odrębności etnicznej[1][5]. Na obszarach miejskich język jest wypierany przez syngaleski[4]. Jako żywy środek komunikacji zachował się w rejonie miejscowości Kirinda na południowo-wschodnim skraju wyspy[4].
Jest używany w środowisku domowym. Wykształcił piśmiennictwo (w XIX i XX w. powstawała poezja)[3]. Wydawane są gazety, pojawia się w audycjach radiowych[1]. Dawniej był zapisywany alfabetem arabskim (wariant jawi), później upowszechnił się alfabet łaciński[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.