Język kiachtyński (ros. кяхтинский язык, русско-китайский пиджин, дальневосточный вариант сибирского пиджина; chiń. 中俄混合語, zhōng'ěhùnhéyŭ) – język pidżynowy powstały na bazie języków rosyjskiego i chińskiego. Używany był w drugiej połowie XIX w. i na początku XX w. na Zabajkalu, w Kraju Amurskim i w przygranicznych regionach Chin. Jego nazwa pochodzi od miasta Kiachta.
Słownictwo wywodziło się głównie z języka rosyjskiego, podczas gdy gramatyka – z chińskiego.
Język kiachtyński wyszedł z użycia w pierwszej połowie XX w. Jednakże jeszcze w roku 1990 na bazarze w pobliżu Ułan Bator spotykano starszych kupców chińskich posługujących się tym językiem[1].
Przykładowe wyrażenia
- чега фанза шибко шанго – ten dom jest bardzo ładny[2]
- сичаса искай нада лаботай – teraz trzeba szukać pracy[3]
- на тебе посмотри адали леденец кушаху еса – patrzeć na ciebie, to jak jeść lizaka[4]
- за тебе какой пекинский манера шёлк заказывай буду? – co zamówisz z pekińskich tkanin jedwabnych?[3]
Przypisy
- ↑ Atlas of languages of intercultural communication in the Pacific, Asia, and the Americas, Volume 2, Part 1. (Volume 13 of Trends in Linguistics, Documentation Series) str. 911 – [1]
- ↑ http://www.genlingnw.ru/Staff/Perehvalskaya/Slovar.pdf – str. 21
- ↑ a b http://www.genlingnw.ru/Staff/Perehvalskaya/Slovar.pdf – str. 10
- ↑ http://www.genlingnw.ru/Staff/Perehvalskaya/Slovar.pdf – str. 5
Linki zewnętrzne
- Мусорин А. Ю. Лексика кяхтинского пиджина // Функциональный анализ языковых единиц. Новосибирск, 2004. — С. 79-86.
- Elena Perekhvalskaya: Chinese Pidgin Russian. W: Susanne Maria Michaelis, Philippe Maurer, Martin Haspelmath, Magnus Huber, Melanie Revis (red.): The survey of pidgin and creole languages. T. 3. Oxford University Press, 2013, s. 69–76. ISBN 978-0-19-969143-2. OCLC 813856192. (ang.).
- Słownik kiachtyński
- Składnia – przykłady zdań
- ↑ Język prasłowiański nie jest językiem słowiańskim, lecz przodkiem wszystkich języków słowiańskich.
