Obszar | |||||
---|---|---|---|---|---|
Liczba mówiących |
ok. 25 mln | ||||
Pismo/alfabet | |||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
Status oficjalny | |||||
język urzędowy | Filipiny | ||||
Organ regulujący | Komisyon sa Wikang Filipino | ||||
Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||
Kody języka | |||||
ISO 639-2 | fil | ||||
ISO 639-3 | fil | ||||
IETF | fil | ||||
Glottolog | fili1244 | ||||
Ethnologue | fil | ||||
W Wikipedii | |||||
| |||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język filipiński (oficjalna nazwa w latach 1937–1987 Pilipino, od 1987 roku Filipino[2]) – jeden z dwóch języków urzędowych Filipin (drugim jest angielski). Jest to zaadaptowana postać języka tagalskiego, wzbogacona o słownictwo pochodzące z innych języków filipińskich[1]. Należy do zachodniej gałęzi rodziny języków malajsko-polinezyjskich.
Jest to język rodzimy znaczącej części mieszkańców centralnych rejonów Filipin; używa go jako ojczystego około 25 milionów osób.
W roku 1987 dokonano reformy ortografii, dodając litery c, f, j, ñ, q, v, x oraz z, głównie w celu zapisu zapożyczeń z hiszpańskiego i angielskiego[3].
W przeciwieństwie do wielu innych języków Azji Południowo-Wschodniej (ale podobnie jak np. malajski) filipiński nie jest językiem tonalnym[4][5].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.