Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
230 tys. (2000) | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | enq | ||
IETF | enq | ||
Glottolog | enga1252 | ||
Ethnologue | enq | ||
WALS | ena | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język enga, także caga (a. tchaga, tsaga)[1][2] – język papuaski używany w prowincjach Enga i Sepik Wschodni w Papui-Nowej Gwinei. Należy do grupy języków engańskich w ramach postulowanej rodziny transnowogwinejskiej[1].
Ma największą liczbę użytkowników spośród języków papuaskich[3], a zarazem spośród autochtonicznych języków Papui-Nowej Gwinei[4]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 230 tys. osób[1].
Dzieli się na szereg dialektów: kandepe, layapo, tayato, mae (mai, wabag), maramuni (malamuni), kaina, kapona, sau (sau enga, wapi), yandapo, lapalama 1, lapalama 2, laiagam, sari. Dialekt mae służy jako standard i jest zrozumiały dla wszystkich członków społeczności[1].
Badaniem tego języka zajmowała się Adrienne J. Lang, autorka słownika i skrótowego opisu gramatyki (1973)[5][6]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.