Język aposterioryczny to język sztuczny oparty na już istniejących, zwłaszcza naturalnych językach. Przeciwstawiany językowi a priori.
Do języków a posteriori zalicza się także tzw. języki ściśle aposterioryczne (nazywane również naturalistycznymi), języki artystyczne stworzone w sposób imitujący powstawanie języków naturalnych. Są one najczęściej wywodzone na podstawie zmian fonetycznych – np. wenedyk, brithenig i breathanach, wyprowadzone z łaciny na wzór kolejno: języka polskiego, walijskiego i irlandzkiego. Jednakże naturalizm w odniesieniu do języków artystycznych należy odróżnić od naturalistycznych IAL-ów.
Językami a posteriori są również prawie wszystkie języki pomocnicze. Można je podzielić na trzy grupy:
Istnieje także kategoria mieszana. Przykładem jest język volapük, w którym większość słownictwa jest luźno oparta na istniejących językach (zwłaszcza angielskim), zaś wszystkie elementy gramatyczne są całkowicie aprioryczne.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.