| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
800 (2011)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej) | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | anz | ||
| IETF | anz | ||
| Glottolog | anem1249 | ||
| Ethnologue | anz | ||
| WALS | ane | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język anêm – język izolowany używany w północno-zachodniej części Nowej Brytanii w Papui-Nowej Gwinei[1]. Mówi nim ok. 800 mieszkańców pięciu miejscowości: Malasoŋo, Karaiai, Mosiliki, Pudêlîŋ, Atiatu oraz niewielka grupa ludności w okolicy. Istnieją dwie główne odmiany języka: akiblîk i bolo (praktycznie wymarła). Od lat 80. XX wieku jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Językoznawca Stephen Wurm zakładał w 1975 istnienie rodziny językowej języków wschodniopapuaskich, na którą składało się czterdzieści języków, w tym anêm, izolowany w obrębie rodziny[2]. W późniejszej klasyfikacji, odrzucającej koncepcję języków wschodniopapuaskich, Malcolm Ross twierdził, że istnieje rodzina języków yele-zachodninowobrytyjskich (na co wskazywałyby podobieństwa w systemie zaimkowym), składająca się z trzech języków: anêm, pele-ata i yele[3][4]. Glottolog traktuje anêm jako język izolowany, argumentację Rossa uznając za niewystarczającą[4].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.