| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
językoznawca, publicysta |
| Narodowość |
słowacka |
| Odznaczenia | |
| |
Ján Kačala (ur. 8 kwietnia 1937 w Dobszynie[1]) – słowacki językoznawca i publicysta[2]. Zajmuje się badaniami nad słowackim językiem literackim, jego kulturą i historią[3]. Porusza zagadnienia z zakresu składni semantycznej, leksykologii i leksykografii[3].
Urodził się w rodzinie nauczycielskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Rożniawie[2] studiował słowacystykę w Wyższej Szkole Pedagogiki w Bratysławie (1954–1958)[1]. Przez pięć lat nauczał w szkole średniej[2]. W 1963 r. został zatrudniony w Instytucie Językoznawstwa im. Ľudovíta Štúra, gdzie w latach 1981–1991 piastował stanowisko dyrektora[1]. W 1983 r. uzyskał stopień doktora nauk[1].
Jego dorobek obejmuje 16 monografii naukowych oraz ponad 500 studiów naukowch, ogłoszonych na Słowacji i za granicą[2][4]. Jako współautor i redaktor przyczynił się do opracowania szeregu prac zbiorowych, do których należą m.in. wydawnictwa kodyfikacyjne: Krátky slovník slovenského jazyka (cztery wydania) oraz Pravidlá slovenského pravopisu z roku 1991 (cztery wydania)[4]. Współpracował przy tworzeniu Encyklopédii jazykovedy (1993)[2]. W latach 1971–1991 był redaktorem naczelnym czasopisma lingwistycznego „Kultúra slova”[2].
Jest członkiem szeregu towarzystw naukowych, m.in. Słowackiego Towarzystwa Językoznawczego przy Słowackiej Akademii Nauk oraz The Societas Linguistica Europaea. W 1987 r. przyznano mu odznakę honorową Josefa Dobrovského za zasługi w dziedzinie nauk społecznych. W 2007 r. otrzymał Złoty Medal Maticy Slovenskej (MS) za wieloletnią pracę naukową i publicystyczną. W 2011 r. został odznaczony Orderem Ľudovíta Štúra II klasy za wybitne osiągnięcia w dziedzinie nauki i edukacji, zwłaszcza w zakresie językoznawstwa[2][5].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.