Wyspy Santanilla (Swan)
Ilustracja
Mała wyspa Swan (Santanilla)
Kontynent

Ameryka Północna

Państwo

 Honduras

Akwen

Morze Karaibskie

Powierzchnia

<4[1][2] (czasem wskazywana pow. 8 km²[3]) km²

Populacja 
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Morza Karaibskiego
Mapa konturowa Morza Karaibskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wyspy Santanilla (Swan)”
Ziemia17°24′38″N 83°55′19″W/17,410556 -83,921944

Islas Santanilla[4], zwane również Islas de Cisne[5], ang. Swan Islands[1] (rzadziej: hiszp. Islas de El Cisne - Islas del Cisne - McMillan - Saint Millan - San Milla - San Millan - Sanilha - Santa Anita - Santanillas - Santillan - Santillana - Swans Islands[6]) – łańcuch trzech wysp położonych w północno-zachodniej części Morza Karaibskiego, w odległości 180 km od wybrzeża Hondurasu. Od 1972 roku należą administracyjnie do Hondurasu i wchodzą w skład prowincji Wyspy Bahia (hiszp. Islas de la Bahía). Nazwa Cisne jest odpowiednikiem używanej wcześniej anglojęzycznej nazwy Swan i również oznacza łabędzia.

Historia wysp

Wyspy zostały odkryte w dniu św. Anny (26 lipca) 1502 przez Krzysztofa Kolumba[7] i nazwane Las Islas Santa Ana. Wyspy niewiele pomogły w kolonizacji regionu, bowiem nie miały zbyt dużo do zaoferowania. Nazwa Swan została wyspom nadana około 1775 roku na pamiątkę kapitana Swana - dowódcy kupieckiego statku Cygnet wysłanego na Karaiby przez londyńskich kupców w 1680 roku. Statek został napadnięty przez piratów, a kapitan Swan przymuszony do przystąpienia do ich kompanii. Z czasem został korsarskim władcą tych okolic. W 1863 Ustawa o wyspach z guanem przyznała zwierzchnictwo tych wysp Stanom Zjednoczonym[7].

Na początku XX wieku Swan Island Trading Company założyła tu plantację 15 tys. palm kokosowych, lecz przedsięwzięcie upadło po spustoszeniu wyspy przez huragany w latach 1928-32. W 1938 roku United States Weather Bureau założyło tutaj stację meteorologiczną, która początkowo działała w okresach występowania w tym regionie huraganów, zaś od 1940 roku była czynna na stałe[7].

Widok na wyspy Swan od wschodu

W 1960 roku Stany Zjednoczone zainstalowały na wyspach radiostację wyposażoną w nadajnik radiowy o mocy 50.000 W, która miała za zadanie nadawanie audycji propagandowych dla ludności Kuby. Formalnym właścicielem rozgłośni była nowojorska spółka Gibraltar Steamship Company, a stacja została nazwana Radio Swan. Nadawała między innymi relację z inwazji w Zatoce Świń[7].

Honduras występował wobec Stanów Zjednoczonych z roszczeniami zwrotu wysp już od 1920 roku, argumentując, że gdy Kolumb wylądował na wyspach w 1502 roku, automatycznie uczynił z nich część hiszpańskiej kolonii, której Honduras jest spadkobiercą. USA przeciwstawiały się żądaniom, bowiem ich zdaniem po wylądowaniu na nich w 1857 roku George White’a Stany Zjednoczone uznały zdobycie wysp dla swojego kraju. W 1863 Ustawa o wyspach z guanem miała przypieczętować taki stan spraw. Ostatecznie po długich sporach, 22 listopada 1971 oba państwa podpisały porozumienie przekazujące zwierzchnictwo nad wyspami Hondurasowi. Honduras objął je 1 września 1972. Stacja meteorologiczna została przekazana Hondurasowi w 1980 roku[7]. Obecnie wyspy te są niezamieszkane, z wyjątkiem stacjonowania na nich garnizonu wojskowego Hondurasu.

Wyspy Cisne składają się z trzech części:

  • Cisne Grande (powierzchnia: 5,5 km², długość: 3 km)
  • Cisne Pequeño (powierzchnia: 2,5 km², długość: 2,43 km)
  • El Cayo Pájaro Bobo (powierzchnia: ≃0.01 km², długość: 90x70m)

Fauna

Na mniejszej z wysp - nazywanej Little Swan Island, Cisne Pequeño – przez tysiące lat żył endemiczny gatunek hutii nocohutia wyspowa (Geocapromys thoracatus)[8]. Niestety dość liczna populacja została prawdopodobnie zjedzona przez wypuszczane tu na czas kwarantanny dzikie zwierzęta z rodzaju kotowatych odłowione w krajach Ameryki Łacińskiej. Kwarantanna była tu założona decyzją Departamentu Rolnictwa USA pod koniec lat 40. XX wieku. Po kilku latach kwarantannę zlikwidowano[7], lecz prawdopodobnie nie żył wówczas już ani jeden przedstawiciel G. thoracatus. W latach pięćdziesiątych wyspy nawiedziły niszczące huragany. Poszukiwanie hutii w latach 60. zakończyło się niepowodzeniem. W roku 1980 Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wpisała nocohutię wyspową na listę gatunków wymarłych[8].

Współcześnie na wyspach spotkać można kraba lądowego Gecarcinus ruricola, oraz legwana szlachetnego[9].

Przypisy

  1. a b Swan Islands, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2015-11-11] (ang.).
  2. Peter Spendelow. Starvation of a Flock of Chimney Swifts on a Very Small Caribbean Island. „The Auk”. 102 (2), s. 387-388, 1985. (ang.). 
  3. swanislands.com: Official Website for the Swan Islands. www.swanislands.com. [dostęp 2015-11-11]. (ang.).
  4. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznyvh poza granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju. GŁÓWNY URZĄD GEODEZJI I KARTOGRAFII, Warszawa 2004. [dostęp 2011-01-22]. (pol.).
  5. Islas de Cisne - Departamento de Islas de la Bahía, Honduras (hiszp.). glosk.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)].
  6. tageo.com. Republic of honduras (HN) America/Honduras/Islas de la bahia. [dostęp 2011-01-22]. (ang.).
  7. a b c d e f Stephen Pavlidis: Northwest Caribbean Guide. 2007. ISBN 978-1-892399-24-3.
  8. a b Gary S. Morgan. Geocapromys thoracatus. „Mammalian Species”. 341, s. 1–5, 1989. [zarchiwizowane z adresu]. (ang.). 
  9. Dr.Donald Keith photos from Swan Islands. [dostęp 2011-01-22]. (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się