Podmiot zbiorowy w naukach prawnych, inaczej instytucja lub organizacja [w znaczeniu podmiotowym albo przedmiotowym] w naukach o zarządzaniu – to sformalizowany twór społeczny[1], czyli grupa współdziałających osób wyposażonych w zasoby[2], stanowiący podmiot prawa[3][4]. Obejmuje zarówno organizacje gospodarcze nastawione na zysk, jak i organizacje nie nastawione na osiąganie zysku.
Termin instytucja często spotykany bywa w zarządzaniu dla określenia organizacji w znaczeniu przedmiotowym (jako przedmiotu zarządzania, np. przedsiębiorstwa innego, niż przedsiębiorstwo osoby fizycznej), natomiast rzadziej w znaczeniu podmiotowym (jako uczestnika rynku i podmiotu prawa, np. przedsiębiorcy niebędącego osobą fizyczną), a jedynie sporadycznie używany bywa w prawie (instytucja finansowa, instytucja kredytowa, instytucja kultury, instytucja pośrednicząca), gdzie w jego miejsce preferowane są pojęcia podmiotu zbiorowego, organizacji lub jednostki organizacyjnej, między innymi dla odróżnienia od pojęcia instytucji prawnej.
Wśród podmiotów zbiorowych wyróżnia się pod względem prawnym:
Podmioty zbiorowe, z wyjątkiem Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, mogą w określonych okolicznościach podlegać odpowiedzialności karnej[5].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.