Instructivus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający narzędzie lub sposób, którym desygnat jest wykonywany. Występuje w niektórych językach ugrofińskich, przede wszystkim języku fińskim[1].
Końcówką instruktiwu w języku fińskim jest -n. Ta sama końcówka obowiązuje w liczbie mnogiej. Przypadek podlega zjawisku wymiany stóp i w większości końcówka przypadka występuje gdy rdzeń przyjmuje stopę słabą[2].:
Rzeczowniki w instruktivie często traktuje się przysłówkowo[1]
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.