Instalacja wodociągowa (lub instalacja wodna) – układ połączonych przewodów, armatury i urządzeń, służący do zaopatrywania budynków w zimną i ciepłą wodę, spełniający wymagania jakościowe (określone w przepisach) warunków, jakim powinna odpowiadać woda do spożycia przez ludzi[1].
Podział
Instalacje wodne dzielimy na:
instalację wodociągową wewnętrzną (prowadzoną wewnątrz budynków)
instalację wodociągową zewnętrzną (prowadzoną na zewnątrz od budynku do przyłącza wodociągowego)
inne materiały, jeżeli przewody z nich wykonane zostały dopuszczone do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie w instalacjach wodociągowych
Rury z ołowiu
Przez wiele wieków rury wodociągowe były wytwarzane z ołowiu, dzięki jego łatwej obróbce i trwałości. Była to przyczyna problemów zdrowotnych ze względu na niewiedzę o szkodliwości ołowiu na organizm człowieka, który powoduje m.in. poronienia i wysoką śmiertelnośćnoworodków. Ołowiane wodociągi są do dziś często spotykane. Ich oddziaływanie jest jednak relatywnie nieduże ze względu na zarastanie rur kamieniem i zaprzestanie wydzielania się ołowiu do wody, chociaż nadal są szkodliwe.
Pozostałością tego są w niektórych językach nazwy 'fachowca zajmującego się wykonywaniem, naprawą, konserwacją instalacji wodno-kanalizacyjnej’, utworzone od łacińskiej nazwy ‘ołowiu’ – ang. plumber (z franc. plombiere) ‘hydraulik’.
↑Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2022 r. poz. 1225).
Bibliografia
„Warunki techniczne wykonania i odbioru instalacji wodociągowych” Cobrti Instal (2003) Zeszyt 7.
Prawo budowlane, ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351)