Państwo | |
---|---|
Skrót |
BJP |
Lider | |
Przewodniczący |
Jagat Prakash Nadda |
Data założenia | |
Adres siedziby |
11, Ashoka Road |
Ideologia polityczna |
narodowy konserwatyzm, hindutwa |
Poglądy gospodarcze | |
Liczba członków |
180 milionów[1] |
Członkostwo międzynarodowe |
|
Barwy |
saffron |
Obecni posłowie |
300/545
|
Obecni senatorowie |
83/245
|
Strona internetowa |
Indie
Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Indii Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
|
Bharatiya Janata Party (dewanagari भारतीय जनता पार्टी, pol. Indyjska Partia Ludowa, BJP) – jedna z dwóch największych partii politycznych w Indiach. Zajmuje pozycje prawicowe[2]. Przedstawia siebie jako wspierającą wartości socjoreligijne dominującej w kraju większości hinduskiej, politykę konserwatywną (również w sprawach socjalnych) i stawia na zapewnienie bezpieczeństwa narodowego. Jej elektoratem jest głównie miejska i podmiejska klasa średnia, biznesmeni, handlowcy, ale także religijni konserwatyści. BJP ma oblicze raczej prawicowo-nacjonalistyczne, w jej skład wchodzą np. ugrupowania nacjonalistyczne nazywane Sangh Parivar („Rodzina Sangh”).
BJP to główny rywal INC, często wchodzi w koalicje z partiami stanowymi w celu przeciwdziałania centralizacyjnym tendencjom Kongresu. Ideologia BJP nazywana jest hindutwa, czyli kulturowy indyjski nacjonalizm.
BJP została założona w 1980 roku, ale jej korzenie sięgają utworzonego w 1925 roku Narodowego Stowarzyszenia Ochotników (RSS)[3]. W 1952 roku Syama Presad Mookerjee, lider nacjonalistycznych bengalskich Hindusów, założył w porozumieniu z RSS ugrupowanie o nazwie Bharatiya Jana Sangh (Indyjska Unia Ludowa). Partia przez 24 lata była jedną z wielu pozostających w cieniu INC, zajmując w najlepszym wypadku 2. lub 3. miejsce.
Podczas stanu wyjątkowego w 1975 roku, partia przyłączyła się do innych ugrupowań w proteście przeciwko I. Gandhi, a jeden z jej liderów, Atal Bihari Vajpayee, trafił do więzienia. W wyborach 1977 roku, BJS zainwestowała swój cały polityczny i organizacyjny potencjał w celu utworzenia jednej, zunifikowanej partii opozycyjnej. W końcu powstało ugrupowanie złożone zarówno z socjalistów, jak i regionalistów, a także byłych członków INC – Janata Party (Partia Ludowa).
Janata Party zwyciężyła w wyborach 1977 roku, a jej lider Morarji Desai, został premierem. Vajpayee objął stanowisko ministra spraw zagranicznych. Janata Party rządziła 2 lata. Po powrocie do władzy I. Gandhi, Janata rozpadła się, BJS rozpoczęła więc ponowną działalność jako samodzielne ugrupowanie.
Indyjska Partia Ludowa (BJP) powstała w grudniu 1980 r., stając się kontynuatorką działalności Janaty. Jej dwoma głównym przywódcami byli Vajpayee i Lal Krishna Advani. W 1984 roku, zaraz po zabójstwie Indiry Gandhi, BJP uzyskała tylko 2 miejsca na 543 ogółu. W 1989 już 88 i wspierała koalicję rządową, ale do rządu nie weszła. W 1991 roku BJP stała się najsilniejszą partią opozycyjną, a w 1996 najsilniejszym ugrupowaniem w ogóle, podczas gdy Indyjski Kongres Narodowy miał najsłabszą pozycję w swojej historii. Vajpayee został nominowany na premiera, ale nie był w stanie sformować rządu i po 13 dniach musiał zrezygnować z tej misji.
W wyborach 1998 roku, BJP znów zwyciężyło, tym razem stojąc na czele Sojuszu Narodowo-Demokratycznego. Vajpayee ponownie został premierem, ale koalicja wytrzymała tylko rok – zarządzono nowe wybory parlamentarne.
W 1999 roku, BJP poprowadziła Narodowy Sojusz Demokratyczny do ponownego zwycięstwa, zdobywając 183 miejsca na 303 ogółem dla Sojuszu. Tym razem rząd przetrwał pełne 5 lat. Główne działania trzeciego rządu Vajpayee:
Popularność BJP spadła nieco na skutek zamieszek w 2002 roku w stanie Gudźarat, w których zginęło 2 tys. osób. Miały one charakter antymuzułmański. Pomimo tego przewidywano zwycięstwo BJP w wyborach, bazując na popularności Vajpayee, dobrej sytuacji gospodarczej i rozpoczęciu procesu pokojowego z Pakistanem. W efekcie zlekceważono nieco kampanię wyborczą i Sojusz Narodowo-Demokratyczny przegrał w wyborach ze Zjednoczonym Sojuszem Progresywnym. Lal Krishna Advani został nowym liderem partii, a Vajpayee stał się tylko prezesem honorowym.
W 2005 roku jednak Advani odwiedził Pakistan, chcąc ukazać, że potrafi być politykiem pokojowo nastawionym. Wywołało to burzę protestów nacjonalistycznie nastawionej części partii, w efekcie czego został wezwany do rezygnacji.
Partia ponownie poprowadziła koalicję NDA do zwycięstwa w wyborach parlamentarnych w 2014, sama BJP zdobyła 282 mandaty (koalicja 334) w 543 osobowym Lok Sabha[4]. Powtórzyła sukces w 2019.
Główne postulaty BJP:
Rok | % głosów | Mandaty |
---|---|---|
1984 | 7,74 | 2/514
|
1989 | 11,36 | 85/545
|
1991 | 20,11 | 120/545
|
1996 | 20,29 | 161/545
|
1998 | 25,58 | 182/545
|
1999 | 23,75 | 182/545
|
2004 | 22,16 | 138/543
|
2009 | 18,8 | 116/543
|
2014 | 31 | 282/545
|
2019 | 37,46 | 303/545
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.