Indie Zachodnie (ang. West Indies, fr. Indes occidentales, hiszp. Indias Occidentales, niderl. West-Indië) – zbiorcza nazwa wysp leżących między Morzem Karaibskim a Oceanem Atlantyckim. Zaliczają się do nich trzy grupy wysp – Wielkie Antyle (Kuba, Haiti, Jamajka, Portoryko), Małe Antyle oraz archipelag Bahamów[1][2][3]. Czasem definicję rozszerza się o znacznie oddalone, ale zbliżone kulturowo Bermudy[2].
Nazwa wywodzi się z końca XV wieku, z okresu wypraw odkrywców Nowego Świata i wynika z błędnego przekonania Krzysztofa Kolumba, że płynąc na zachód udało mu się dotrzeć do Indii[1][3]. Pierwotnie używano jej w odniesieniu do całej Ameryki[1].
Wyspy pierwotnie zamieszkane były przez Arawaków i Karaibów. Po odkryciu przez Europejczyków stały się przedmiotem rywalizacji kolonialnej między mocarstwami europejskimi. Współcześnie na ich obszarze istnieje kilkanaście niepodległych państw oraz terytoriów zależnych od Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii i Stanów Zjednoczonych[1][2][3].
Zbliżone znaczeniowo są pojęcia Antyle i Karaiby:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.