Imamizm – główny nurt szyizmu, uznający dwunastu imamów[1].
Lista uznawanych imamów:
W pierwszych dwóch wiekach islamu nazwy „imamici” używano często wobec wszystkich nurtów szyickich.[potrzebny przypis]
W sensie prawno-religijnym imamici przynależą do tzw. szkoły dżafaryckiej. Jej nazwa pochodzi od szóstego imama, Dżafara as-Sadika, który skodyfikował podstawy szyickiej myśli prawnej. Imamici dzielą się na usulitów i achbarytów. Czasem w ramach usulityzmu wyodrębnia się jako odrębny kierunek szajchizm. W łonie imamizmu istnieje również mahdyzm – czyli wiara w rychłe przyjście Mahdiego, który jest charakterystyczny dla całego szajkizmu i mniejszej części usulitów, choć w tej ostatniej grupie poglądy takie stają się coraz częstsze po rewolucji lat 1978–1979 w Iranie. Od XVIII wieku ruchem dominującym jest usulizm. Obecnie jedynie 0,5–2% imamitów stanowią achbaryci (liczebność ich znacznie spadła w Iranie po rewolucji, obecnie zamieszkują oni głównie Bahrajn i południowy Irak); szajkiści (południowy Irak, Iran) stanowią zaś prawdopodobnie poniżej 0,1%.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.