Illativus (illatiwus) – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający kierunek ruchu przedmiotu do wewnątrz jakiegoś obiektu. Odpowiada on zatem znaczeniowo polskim wyrażeniom typu do środka (czegoś) lub w (coś) (np. Im dalej w las, tym więcej drzew).
Występuje m.in. w językach ugrofińskich, zwłaszcza węgierskim i fińskim[1].
Końcówkami illatiwu w języku fińskim są w liczbie pojedynczej -Vn, -hVn lub -seen (gdzie V symbolizuje powtórzenie ostatniej samogłoski przed końcówką), a w liczbie mnogiej -in, -hin lub -siin. Zasady doboru końcówki są złożone, patrz illativ w języku fińskim[1].
Końcówką illatiwu jest -ba / -be[2].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.