| |
| Pełne imię i nazwisko |
Ilir Rexhep Meta |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 marca 1969 |
| Prezydent Albanii | |
| Okres |
od 24 lipca 2017 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący Zgromadzenia Albanii | |
| Okres |
od 10 września 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Premier Albanii | |
| Okres |
od 29 października 1999 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
.svg)
| |
Ilir Rexhep Meta (ur. 24 marca 1969 w Çorovodë[1]) – albański polityk, założyciel Socjalistycznego Ruchu Integracji (LSI), deputowany, wicepremier oraz minister w różnych gabinetach, premier Albanii (1999–2002), w latach 2013–2017 przewodniczący Zgromadzenia Albanii, od 2017 do 2022 prezydent Albanii.
W 1992 ukończył ekonomię polityczną na Uniwersytecie Tirańskim, odbywał też studia podyplomowe na tej uczelni[1][2]. Na początku lat 90. należał do współzałożycieli organizacji FRESSH, która stała się młodzieżówką Socjalistycznej Partii Albanii. Pełnił w tej organizacji funkcje wiceprzewodniczącego (1992–1995) oraz przewodniczącego (1995–2001). W 1992 z ramienia postkomunistów po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do albańskiego parlamentu. od tego czasu z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję w każdych kolejnych wyborach do 2013 włącznie[2].
W ramach Socjalistycznej Partii Albanii pełnił funkcję członka prezydium (1993–2003), wiceprzewodniczącego (1993–1996), przewodniczącego stołecznych struktur (1997–1998) oraz sekretarza do spraw kontaktów międzynarodowych (1994–1996)[2]. W marcu 1998 został sekretarzem stanu do spraw integracji europejskiej w resorcie spraw zagranicznych. W październiku tegoż roku nowy premier Pandeli Majko powierzył mu funkcje wicepremiera oraz ministra do spraw koordynacji polityki rządu[1][2]. W październiku 1999 urzędujący premier przegrał z Fatosem Nano wybory na przewodniczącego partii, po czym ustąpił ze stanowiska. Lider postkomunistów na nowego premiera rekomendował Ilira Metę, który urząd ten objął 29 października 1999. Socjaliści zwyciężyli w następnych wyborach z 2001, 12 września tegoż roku Ilir Meta utworzył swój drugi gabinet. Podał się do dymisji już pod koniec stycznia 2002 – głównie za sprawą wewnątrzpartyjnych rozgrywek inicjowanych przez Fatosa Nano[1]; zakończył urzędowanie 22 lutego[3].
Gdy w lipcu 2002 na czele kolejnego rządu stanął Fatos Nano, w ramach likwidacji sporów partyjnych mianował Ilira Metę na funkcje wicepremiera oraz ministra spraw zagranicznych[1]. Polityk zrezygnował z nich po kolejnym konflikcie w lipcu 2003[1]. W latach 2003–2004 zasiadał w międzynarodowej komisji do spraw Bałkanów, którą kierował Giuliano Amato[2]. We wrześniu 2004 powołał nowe ugrupowanie pod nazwą Socjalistyczny Ruch Integracji[1][2], którym kierował do 2017[3]. Partia w wyborach w 2005 i 2009 uzyskiwała po kilka mandatów. Po drugich z tych wyborów Ilir Meta wprowadził LSI do koalicji z centroprawicową Demokratyczną Partią Albanii. W drugim gabinecie Salego Berishy był wicepremierem (od września 2009 do stycznia 2011), ministrem spraw zagranicznych (od września 2009 do września 2010) oraz ministrem gospodarki (od września 2010 do stycznia 2011)[1][2]. Ustąpił z funkcji rządowych w atmosferze skandalu po tym, jak jego poprzednik w resorcie gospodarki, polityk LSI Dritan Prifti, opublikował nagranie z 2010 przedstawiające, jak Ilir Meta miał naciskać w sprawach kontraktów i koncesji. Zrezygnował następnie z immunitetu poselskiego, a w 2012 został uniewinniony w postępowaniu sądowym z braku dowodów przestępstwa[1].
W kwietniu 2013 Ilir Meta zerwał koalicję z demokratami, podpisał też porozumienie wyborcze ze swoim byłym ugrupowaniem – socjalistami kierowanymi przez Ediego Ramę. Razem z innymi ugrupowaniami współtworzono wielopartyjną koalicję wyborczą, która zwyciężyła w wyborach parlamentarnych[1]. 10 września 2013 lider LSI został wybrany na przewodniczącego Zgromadzenia Albanii[4]. W marcu 2015 socjalistyczny poseł Tom Doshi publicznie oskarżył Ilira Metę o opłacenie zabójcy, który miał zamordować jego oraz innego deputowanego reprezentującego demokratów. Na poparcie rzekomych zarzutów ujawnił nagranie, na którym do przyjęcia zlecenia miał się przyznać domniemany zleceniobiorca[1][5]. Sprawa od początku budziła wątpliwości co do wiarygodności oskarżeń, którym zainteresowany zaprzeczał i które nie zostały potwierdzone[1] (sam zatrzymany mężczyzna miał podczas przesłuchania podać, że to Tom Doshi zapłacił mu za nagranie takiego wyznania[5]).
Ilir Meta pozostał przewodniczącym parlamentu. W 2017 został wysunięty jako kandydat rządzącej koalicji na prezydenta. Demokraci zapowiedzieli bojkot tych wyborów, w związku z czym w pierwszych trzech turach (z 19, 20 i 27 kwietnia) nie przeprowadzono głosowania nad żadnym kandydatem (wymagana była wówczas większość 84 głosów w parlamencie)[1]. Został wybrany na prezydenta w czwartej rundzie z 28 kwietnia, otrzymując 87 głosów deputowanych[6]. Zrezygnował następnie z funkcji parlamentarnych i partyjnych[1]. Urząd prezydenta objął 24 lipca 2017[3].
Wiosną 2021 socjaliści zainicjowali procedurę impeachmentu, zarzucając prezydentowi naruszenie konstytucji poprzez brak neutralności w czasie kampanii przed wyborami parlamentarnymi z kwietnia tegoż roku. 9 czerwca Zgromadzenie Albanii (ustępującej kadencji) większością 104 głosów uchwaliło usunięcie z urzędu Ilira Mety, który procedurę tę uznał za bezprawną. Sprawę przekazano do Sądu Konstytucyjnego, posiadającego uprawnienie do ostatecznego zatwierdzenia tej decyzji[7]. W lutym 2022 sąd ten uchylił decyzję parlamentu[8].
Ilir Meta urzędował do końca kadencji, która upłynęła 24 lipca 2022. Następnego dnia powrócił na funkcję przewodniczącego swojej formacji, która wówczas przemianowała się na Partię Wolności[9].
Żonaty z polityk Moniką Kryemadhi[10], która przejęła w 2017 kierownictwo LSI[1]. Ma syna Besara oraz córki Borę i Erę[2]. Posługuje się językiem angielskim i włoskim[2].
| Księstwo Albanii | |
|---|---|
| Republika Albanii | |
| Królestwo Albanii | |
| Królestwo Albanii (protektorat włoski i okupacja niemiecka) | |
| Ludowa Republika Albanii | |
| Republika Albanii |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
