Ten artykuł od 2012-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Duńscy żołnierze powracają w 1849 do Kopenhagi | |||
Czas |
1848–1851 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Przyczyna |
przynależność Księstwa Szlezwiku i Księstwa Holsztynu | ||
Wynik |
zwycięstwo Danii | ||
Strony konfliktu | |||
|
I wojna o Szlezwik – konflikt zbrojny toczony w latach 1848–1851 w południowej Danii, którego przedmiotem była przynależność państwowa księstw: Szlezwiku oraz Holsztynu, położonych na pograniczu, u nasady Półwyspu Jutlandzkiego. Głównymi uczestnikami wojny były Dania i Związek Niemiecki, brały w niej udział również wojska Prus i Szwecji. Wojna zakończyła się zwycięstwem Danii i związaniem obu księstw unią personalną.
W Danii jest zwana „wojną trzyletnią” (duń. Treårskrigen), w Niemczech „wojną szlezwicko-holsztyńską” (niem. Schleswig-Holsteinischer Krieg).
Spór o księstwa trwał od średniowiecza. W pierwszej połowie XIX w. był to jeden z wielu sporów terytorialnych toczonych w ponapoleońskiej Europie. W 1848 król duński Fryderyk VII zdecydował się na formalne włączenie księstw do Danii. Takiemu rozwiązaniu sekundował koncert mocarstw (Anglia, Francja, Rosja), przeciwny wzmacnianiu pruskiej potęgi o zasobny Szlezwik i strategiczny Holsztyn (z bazą morską w Kilonii)[1]. Doprowadziło to do wybuchu wojny.
Bitwy wojny trzyletniej:
Obie strony potraktowały wynik wojny jako rozwiązanie tymczasowe i prowadziły walkę propagandową. Na przykład starszy z braci Grimm – Jacob – sławił germańskie korzenie księstw. Dania chciała włączenia ich do swojego państwa, a Prusy co najmniej ich niezależności. Zapalna sytuacja doprowadziła do wybuchu w 1864 II wojny o Szlezwik[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.