| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia kultury fizycznej, historia najnowsza Polski, historia nowożytna i najnowsza | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Śląski Instytut Naukowy |
| Odznaczenia | |
 
| |
Henryk Rechowicz (ur. 15 czerwca 1929 w Dąbrowie Górniczej, zm. 17 czerwca 2004) – polski historyk, nauczyciel akademicki, działacz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1972–1980 rektor Uniwersytetu Śląskiego.
Ukończył studia historyczne latach 1957–1960 w trybie zaocznym w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR. W 1962 uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Wrocławskim zaś stopień doktora habilitowanego otrzymał w 1966 na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1969, zaś profesorem zwyczajnym nauk humanistycznych został w 1974.
W latach 1963-1972 pełnił funkcję dyrektora Śląskiego Instytutu Naukowego w Katowicach. Był kierownikiem Zakładu Historii Najnowszej Instytutu Historii Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego. Zasiadał w Komitecie Nauk Historycznych PAN. Autor haseł w Słowniku biograficznym działaczy polskiego ruchu robotniczego[1] i w Polskim Słowniku Biograficznym.
W okresie Polski Ludowej był czołowym aktywistą PZPR w województwie katowickim.
W ostatnich latach pracy zawodowej zajmował stanowisko profesora Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach.
Jego działalność naukowa dotyczyła głównie historii ruchu komunistycznego, dziejów Zagłębia Dąbrowskiego i Górnego Śląska oraz historii sportu.
Został pochowany na ewangelickim cmentarzu parafialnym w Katowicach (kwatera 8-1-9)[2].
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotą Odznaką Trybuny Robotniczej[3]
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.