 |
Ten artykuł należy dopracować |
| Informacje ogólne | |
| Waluta | |
|---|---|
| Rok podatkowy |
rok kalendarzowy |
| Organizacje gospodarcze | |
| Dane statystyczne | |
| PKB (nominalny) |
14,87 mld USD (szac. 2016) |
| PKB (ważony PSN) |
39,72 mld USD (szac. 2016) |
| PKB per capita |
2600 USD (szac. 2016) |
| Wzrost PKB |
6,6% (szac. 2016) |
| Struktura PKB |
rolnictwo 16%, przemysł 19,4%, usługi 64,6% |
| Inflacja |
1,6% (szac. 2016) |
| Wymiana handlowa | |
| Eksport |
2,934 mld USD |
| Główni partnerzy |
Szwajcaria (17,8%)[1] |
| Import |
5,001 mld USD |
| Główni partnerzy |
Francja 17,9%, Chiny 7,4%, Nigeria 8,7%, Indie 5,6%, Hiszpania 4,5% (2016) |
| Zatrudnienie | |
| Struktura zatrudnienia |
rolnictwo 77,5%, przemysł i usługi 22,5% (2016) |
| Stopa bezrobocia |
48% (2007) |
| Wskaźniki jakości życia | |
| Ludność poniżej progu ubóstwa |
46,7% (2011) |
| Współczynnik Giniego |
40,3% (2011) |
| Finanse publiczne | |
| Dług publiczny |
55,6% PKB / zewnętrzny 6,146 mld USD |
| Przychody budżetowe |
3,839 mld USD |
| Wydatki budżetowe |
4,453 mld USD |
Gospodarka Senegalu – w Senegalu około 70% zatrudnionych pracuje w rolnictwie. Mimo dużego odsetka zatrudnionych w rolnictwie, dochody z tej gałęzi gospodarki stanowią tylko 19% PNB.
Walutą stosowaną w Senegalu jest frank CFA.
ONZ zalicza Senegal do grupy jednych z najsłabiej rozwiniętych państw świata (tzw. LDC – Least Developed Countries)[2].
Najbardziej dochodowymi uprawami są trzcina cukrowa, bawełna, ryż i warzywa, które powoli wypierają często do tej pory uprawiane orzeszki ziemne. Dodatkowo 35% zapotrzebowania żywnościowego kraju zaspokajane jest przez import. Na wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego dużą rolę dla gospodarki odgrywa rybołówstwo[3].
Pomimo faktu, iż Senegal jest najbardziej uprzemysłowionym państwem z krajów byłej Francuskiej Afryki Zachodniej, w miastach wciąż panuje wysokie bezrobocie i bieda. Poziom wzrostu gospodarczego w latach 90. XX wieku wyniósł ok. 5% rocznie, jednak większość dochodów znalazła się w prywatnych rękach elity politycznej kraju[4].
Podobnie jak we wszystkich krajach rozwijających się dużym problemem dla gospodarki jest zadłużenie zagraniczne. Mimo umorzenia 1 miliarda dolarów długu w ostatnich latach Senegal wciąż winien jest około 3,5 miliarda bankom komercyjnym i międzynarodowym organizacjom, takim jak Bank Światowy.
Emisja równoważnika dwutlenku węgla z terenu Senegalu wyniosła w 1990 roku 9,869 Mt, z czego tylko 2,397 Mt stanowił dwutlenek węgla, a głównym gazem cieplarnianym emitowanym przez ten kraj jest metan. W przeliczeniu na mieszkańca emisja wyniosła wówczas 317 kg dwutlenku węgla, a w przeliczeniu na tysiąc dolarów amerykańskich PKB – 137 kg. Od tego czasu emisje zasadniczo rosną w niedużym tempie, przy czym wzrost emisji samego dwutlenku węgla jest bardziej zauważalny. Głównym źródłem emisji dwutlenku węgla pochodzenia kopalnego cały czas były w stosunkowo podobnym stopniu transport i energetyka. W 2018 emisja dwutlenku węgla pochodzenia kopalnego wyniosła 10,7 Mt, a w przeliczeniu na mieszkańca 657 kg i w przeliczeniu na tysiąc dolarów PKB – 201 kg[5].
Coraz większą rolę dla gospodarki kraju odgrywa także turystyka, z której wpływy sięgają blisko 15% całkowitych wpływów do budżetu, chociaż zainteresowaniem turystów cieszą się niemal wyłącznie tereny nad Oceanem Atlantyckim. Według danych rządowych w 1999 roku kraj odwiedziło ponad 500 000 turystów, większość z Francji, a także z Niemiec i krajów skandynawskich.
W 2017 roku Senegal wyeksportował towary na kwotę 3,59 mld dolarów, a zaimportował produkty za 7,89 mld dolarów, co dało ujemne saldo handlowe w wysokości 4,3 mld dolarów[6]. Najważniejsze produkty eksportowe Senegalu to m.in.: rafinowana ropa naftowa (za kwotę ok. 472 mln) kwas fosforowy (368 mln), złoto (365 mln) i cement (za kwotę około 214 mln). Główne towary importowe to surowa ropa naftowa (475 mln), ryż (442 mln), pakowane leki (205 mln) i samochody (198 mln)[6].
Senegal najczęściej swoje towary eksportuje do: Mali (za łączną kwotę 780 mln dolarów), Indii (414 mln), Szwajcarii (295 mln), Chin (158 mln) i Hiszpanii (154 mln), zaś importują głównie z: Chin (za kwotę około 974 mln dolarów), Francji (961 mln), Indii (604 mln), Nigerii (491 mln) i Holandii (431 mln)[6].
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
